Waarom Suriname precies zoals Nederland is...
Door: Sander en Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte en Sander
19 Februari 2012 | Suriname, Paramaribo
Hoi hoi! Het verslag is iets verlaat, maar er is dan ook weer van alles gebeurd, van alles misgegaan en alles is weer anders verlopen dan we hadden gepland. Een nieuw verhaal met onze avonturen, ervaringen en ergernissen...
’s Woensdags, 1,5 week geleden, stonden we om maar liefst 7.30 uur bij de ferry die ons naar Suriname zou brengen. Nog even een vaarwel-stempeltje halen bij de immigratiedienst van Guyana en dan de boot op, dachten wij... “Mag ik jullie visum even zien?” vroeg de aardige mevrouw die onze paspoorten nakeek. En toen begon het gedonder. Visum?! In de afgelopen 15 maanden zijn we door dertien godvergeten landen gereisd zonder visum en uitgerekend voor Suriname, een Nederlands sprekend land nota bene, hadden we een visum nodig?! Jawohl. Een belletje met de Surinaamse ambassade in Georgetown leerde ons dat ze géén fax konden sturen met de visa en dat ze níet om te kopen waren met een koude fles cola zoals in Colombia ;-) Helaas, we moesten he-le-maal terug naar Georgetown. Daar komen we gvd net vandáán!! (zou Hans Teeuwen zeggen) Wat een *piep*zooi!
De ambassade was die dag tot 12.00 uur geopend en daarna pas op vrijdag weer. Brian, een Surinaamse buschauffeur leefde met ons mee en bood aan om ons te helpen. Die dag ervoor had de busrit van Georgetown naar de grens bijna 4 uur geduurd. Het was nu 9.00 uur, maar Brian was ervan overtuigd dat hij ons vóór 12.00 uur bij de ambassade af kon zetten. We konden nog niet gelijk weg, want eerst moest de minibus natuurlijk vol zitten, maar om 9.20 uur begonen we aan een koe/geit/hond/mens-ontwijkende terrorrit met een gruwelijke snelheid, en echt mensen... Precies om 11.55 uur trapte Brian eindelijk op de rem, voor het ambassadegebouw in Georgetown. Wat een held! Sander mocht er met z’n ¾-broek en hempje niet in dus verruilde hij die eerst voor een t-shirt en trainingsbroek (een stúk netter toch?) en even later waren we een visum rijker en $90 armer. Om 4.00 uur ’s nachts (!!) pikte De Almachtige Brian ons weer op bij ons hotel om terug te racen naar de grens zodat we de ferry van 9.00 uur konden halen. Hallo Suriname!
Ons plan was om dwars door Suriname heen te gaan naar Frans Guiana, maar we kwamen er achter dat we met ons kersverse visum maar één keer Suriname binnen mochten (AAARG!!!) en aangezien we vanuit Suriname terug vliegen kunnen we dus niet meer naar Frans Guiana. We besloten om dus maar naar Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, te reizen en een paar dagen eerder de studio te betrekken die we hadden gehuurd.
Paramaribo (09-02 t/m heden)
Eenmaal in de bus naar Paramaribo werden we vergezeld door gezellige, babbelende Surinaamse vrouwen en bij aankomst wisten we precies waar we het beste fruit en de lekkerste roti konden vinden en hadden we een hele lijst met “dat-moeten-joellie-echt-uitproberen!”-eten. De studio valt een beetje tegen. Tenzij we op de oprit of op straat willen zitten hebben we geen buitengedeelte, en aangezien wij graag zelf koken waren het mini-kookplaatje, één pan en 2 vorken een beetje bedroevend... Toen we dit aangaven kregen we gelukkig wel wat extra keukengereedschap maar een indische rijsttafel zit er nog steeds niet in ;-) De buurt is wel leuk! De studio bevindt zich in de drukke Wilhelminastraat waar een supermarkt, winkels en restaurantjes te vinden zijn. We zitten op een kwartier lopen van het centrum.
De eerste week zijn we vooral druk geweest met boodschappen doen en dingen regelen. Hier werden we er weer even aan herinnerd dat Suriname een ‘Nederlands’ land is; veel regeltjes, gezeur en van het kastje naar de muur. We wilden graag internet op onze laptop, maar tenzij we buiten op de stoep een kwartier wilden wachten tot onze Hotmail-pagina eindelijk geopend was, of tenzij we €130 euro wilden neerleggen voor een maand redelijk snel internet was dit niet mogelijk. Van het draadloze internet van het casino naast ons mochten we geen gebruik maken... Op zich is een maand geen internet niet zo’n probleem, maar omdat dit onze laatste maand in het buitenland is wilden we toch al bezig gaan met dingen regelen en werk zoeken voor als we weer terug zijn. Na 3 dagen heen-en-weer lopen tussen verschillende winkels besloten we om toch maar naar het Chinese internetcafé te gaan aan de overkant. En wat is nou handiger dan een sollicitatiebrief typen met Chinese programma’s? Pff.. we bedoelen maar. Gelukkig kwamen we er na een paar dagen achter dat onze verhuurder ook een draadloze verbinding heeft en hier mogen we gelukkig wel gebruik van maken op onze laptop. Buiten op straat welliswaar, maar nou en!
Nog meer te klagen? Jazeker! Ons zwaarbevochten visum is 60 dagen geldig, maar toch kregen we bij binnenkomst van Suriname een stempel voor maar 30 dagen. Omdat wij 33 dagen in Suriname blijven moesten we dus een extra stempel halen bij het politiebureau. Hier aangekomen werden we niet bepaald vriendelijk doorgestuurd naar de vreemdelingendienst een eind buiten het centrum. Toen we daar aankwamen stuurde een chagrijnig sekreet ons door naar de printshop omdat we onze digitale vliegtickets niet hadden uitgeprint. Uiteraard wilde zij dit niet voor ons doen. Teruggekomen kregen we dan eindelijk een stempel voor die paar dagen verlenging... Zucht. Het is net Nederland met al die moeilijkheden en regeltjes, alleen dan zo’n 40 graden warmer en 40 keer zo langzaam ;-)
We hebben nog geprobeerd om ons visum om te zetten (op wéér een andere plek) zodat we nog een paar dagen naar Frans-Guiana konden gaan, maar we hebben dan een toeristenkaart nodig van €20 p/s en alles bij elkaar zou één dag Frans-Guiana ons zo’n €140 kosten. We zien er dus toch maar vanaf. Het was natuurlijk wel ff een principekwestie aangezien we nu álle landen van Zuid-Amerika hebben gezien, behálve Frans-Guiana, maar dat bewaren we dan maar voor een volgende reis ;-)
Maar goed, dat waren de frustraties, nu de leuke dingen! Op dinsdag hebben we een stadswandeling gemaakt door de binnenstad van Paramaribo. Deze leidde langs historische gebouwen, kerken en moskeën, een fort en de centrale markt waar chaotische Surinamers met een hoop geschreeuw hun fruit en groente proberen te verkopen. Zo’n markt is wel weer typisch Zuid-Amerikaans, je hebt ze overal! We hebben nog wat exotisch fruit gekocht dat we niet kenden, om uit te proberen. Rode harige bolletjes, maar ze smaakten prima! Paramaribo is niet echt een bruisende stad maar toch is er genoeg te zien. Een aantal dingen herkenden we zelfs uit het Nederlandse tv-programma ‘Echte meisjes in de jungle’! Op vrijdag hebben we nog ff cultuur gesnoven en zijn we naar het openluchtmuseum Fort Nieuw Amsterdam geweest. Dit fort ligt aan de overkant van de Surinamerivier en is is vroeger gebouwd om de plantages te beschermen en vijanden buiten te houden. Het was leuk om er ff rond te lopen maar omdat het bloedjeheet was zijn we al snel met een koud drankje op een bankje in de schaduw gaan zitten.
En nu verder...
We hebben nog een aantal dagtrips in de planning staan en volgende week willen we op eigen houtje de jungle van Suriname gaan verkennen. Kijken of wij zelf ook aapjes kunnen spotten... Tot de volgende keer (en alvast bedankt voor de reactie die je zo achter gaat laten! ;-) )
Wist-je-dat...
- we een week lang hebben ontbeten en geluncht met brood met pindakaas?
- we op weg naar Suriname een man tegenkwamen uit het Twentse plaatsje Albergen?
- diezelfde man in mei gaat trouwen met zijn Surinaamse verloofde in, jawel, Harbrinkhoek?
- we na 2 maanden eindelijk weer met warm water kunnen douchen in onze studio?
- er in Paramaribo ontzettend veel Chinezen wonen?
- veel reclame en producten in de supermarkt daarom in het Chinees zijn?
- we een weddenschap hadden afgesloten of Sander 4 MacDonalds-menu’s op kon?
- de patat hem na 3,5 menu fataal werd en Lotte dus heeft gewonnen?
- dat allemaal gebeurde na een fles rum? :)
- onze vers gekooke aardappelen heel verdacht naar zeep smaakten?
- we er even later achterkwamen dat we het blok zeep per ongeluk in de aardappelen hadden laten vallen?
- dat blok zeep echt op een aardappel leek?
- wij aankomende zaterdag carnaval gaan vieren in een kroeg in Paramaribo?
- je de foto’s kan vinden via http://bit.ly/wwxvXt ?
’s Woensdags, 1,5 week geleden, stonden we om maar liefst 7.30 uur bij de ferry die ons naar Suriname zou brengen. Nog even een vaarwel-stempeltje halen bij de immigratiedienst van Guyana en dan de boot op, dachten wij... “Mag ik jullie visum even zien?” vroeg de aardige mevrouw die onze paspoorten nakeek. En toen begon het gedonder. Visum?! In de afgelopen 15 maanden zijn we door dertien godvergeten landen gereisd zonder visum en uitgerekend voor Suriname, een Nederlands sprekend land nota bene, hadden we een visum nodig?! Jawohl. Een belletje met de Surinaamse ambassade in Georgetown leerde ons dat ze géén fax konden sturen met de visa en dat ze níet om te kopen waren met een koude fles cola zoals in Colombia ;-) Helaas, we moesten he-le-maal terug naar Georgetown. Daar komen we gvd net vandáán!! (zou Hans Teeuwen zeggen) Wat een *piep*zooi!
De ambassade was die dag tot 12.00 uur geopend en daarna pas op vrijdag weer. Brian, een Surinaamse buschauffeur leefde met ons mee en bood aan om ons te helpen. Die dag ervoor had de busrit van Georgetown naar de grens bijna 4 uur geduurd. Het was nu 9.00 uur, maar Brian was ervan overtuigd dat hij ons vóór 12.00 uur bij de ambassade af kon zetten. We konden nog niet gelijk weg, want eerst moest de minibus natuurlijk vol zitten, maar om 9.20 uur begonen we aan een koe/geit/hond/mens-ontwijkende terrorrit met een gruwelijke snelheid, en echt mensen... Precies om 11.55 uur trapte Brian eindelijk op de rem, voor het ambassadegebouw in Georgetown. Wat een held! Sander mocht er met z’n ¾-broek en hempje niet in dus verruilde hij die eerst voor een t-shirt en trainingsbroek (een stúk netter toch?) en even later waren we een visum rijker en $90 armer. Om 4.00 uur ’s nachts (!!) pikte De Almachtige Brian ons weer op bij ons hotel om terug te racen naar de grens zodat we de ferry van 9.00 uur konden halen. Hallo Suriname!
Ons plan was om dwars door Suriname heen te gaan naar Frans Guiana, maar we kwamen er achter dat we met ons kersverse visum maar één keer Suriname binnen mochten (AAARG!!!) en aangezien we vanuit Suriname terug vliegen kunnen we dus niet meer naar Frans Guiana. We besloten om dus maar naar Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, te reizen en een paar dagen eerder de studio te betrekken die we hadden gehuurd.
Paramaribo (09-02 t/m heden)
Eenmaal in de bus naar Paramaribo werden we vergezeld door gezellige, babbelende Surinaamse vrouwen en bij aankomst wisten we precies waar we het beste fruit en de lekkerste roti konden vinden en hadden we een hele lijst met “dat-moeten-joellie-echt-uitproberen!”-eten. De studio valt een beetje tegen. Tenzij we op de oprit of op straat willen zitten hebben we geen buitengedeelte, en aangezien wij graag zelf koken waren het mini-kookplaatje, één pan en 2 vorken een beetje bedroevend... Toen we dit aangaven kregen we gelukkig wel wat extra keukengereedschap maar een indische rijsttafel zit er nog steeds niet in ;-) De buurt is wel leuk! De studio bevindt zich in de drukke Wilhelminastraat waar een supermarkt, winkels en restaurantjes te vinden zijn. We zitten op een kwartier lopen van het centrum.
De eerste week zijn we vooral druk geweest met boodschappen doen en dingen regelen. Hier werden we er weer even aan herinnerd dat Suriname een ‘Nederlands’ land is; veel regeltjes, gezeur en van het kastje naar de muur. We wilden graag internet op onze laptop, maar tenzij we buiten op de stoep een kwartier wilden wachten tot onze Hotmail-pagina eindelijk geopend was, of tenzij we €130 euro wilden neerleggen voor een maand redelijk snel internet was dit niet mogelijk. Van het draadloze internet van het casino naast ons mochten we geen gebruik maken... Op zich is een maand geen internet niet zo’n probleem, maar omdat dit onze laatste maand in het buitenland is wilden we toch al bezig gaan met dingen regelen en werk zoeken voor als we weer terug zijn. Na 3 dagen heen-en-weer lopen tussen verschillende winkels besloten we om toch maar naar het Chinese internetcafé te gaan aan de overkant. En wat is nou handiger dan een sollicitatiebrief typen met Chinese programma’s? Pff.. we bedoelen maar. Gelukkig kwamen we er na een paar dagen achter dat onze verhuurder ook een draadloze verbinding heeft en hier mogen we gelukkig wel gebruik van maken op onze laptop. Buiten op straat welliswaar, maar nou en!
Nog meer te klagen? Jazeker! Ons zwaarbevochten visum is 60 dagen geldig, maar toch kregen we bij binnenkomst van Suriname een stempel voor maar 30 dagen. Omdat wij 33 dagen in Suriname blijven moesten we dus een extra stempel halen bij het politiebureau. Hier aangekomen werden we niet bepaald vriendelijk doorgestuurd naar de vreemdelingendienst een eind buiten het centrum. Toen we daar aankwamen stuurde een chagrijnig sekreet ons door naar de printshop omdat we onze digitale vliegtickets niet hadden uitgeprint. Uiteraard wilde zij dit niet voor ons doen. Teruggekomen kregen we dan eindelijk een stempel voor die paar dagen verlenging... Zucht. Het is net Nederland met al die moeilijkheden en regeltjes, alleen dan zo’n 40 graden warmer en 40 keer zo langzaam ;-)
We hebben nog geprobeerd om ons visum om te zetten (op wéér een andere plek) zodat we nog een paar dagen naar Frans-Guiana konden gaan, maar we hebben dan een toeristenkaart nodig van €20 p/s en alles bij elkaar zou één dag Frans-Guiana ons zo’n €140 kosten. We zien er dus toch maar vanaf. Het was natuurlijk wel ff een principekwestie aangezien we nu álle landen van Zuid-Amerika hebben gezien, behálve Frans-Guiana, maar dat bewaren we dan maar voor een volgende reis ;-)
Maar goed, dat waren de frustraties, nu de leuke dingen! Op dinsdag hebben we een stadswandeling gemaakt door de binnenstad van Paramaribo. Deze leidde langs historische gebouwen, kerken en moskeën, een fort en de centrale markt waar chaotische Surinamers met een hoop geschreeuw hun fruit en groente proberen te verkopen. Zo’n markt is wel weer typisch Zuid-Amerikaans, je hebt ze overal! We hebben nog wat exotisch fruit gekocht dat we niet kenden, om uit te proberen. Rode harige bolletjes, maar ze smaakten prima! Paramaribo is niet echt een bruisende stad maar toch is er genoeg te zien. Een aantal dingen herkenden we zelfs uit het Nederlandse tv-programma ‘Echte meisjes in de jungle’! Op vrijdag hebben we nog ff cultuur gesnoven en zijn we naar het openluchtmuseum Fort Nieuw Amsterdam geweest. Dit fort ligt aan de overkant van de Surinamerivier en is is vroeger gebouwd om de plantages te beschermen en vijanden buiten te houden. Het was leuk om er ff rond te lopen maar omdat het bloedjeheet was zijn we al snel met een koud drankje op een bankje in de schaduw gaan zitten.
En nu verder...
We hebben nog een aantal dagtrips in de planning staan en volgende week willen we op eigen houtje de jungle van Suriname gaan verkennen. Kijken of wij zelf ook aapjes kunnen spotten... Tot de volgende keer (en alvast bedankt voor de reactie die je zo achter gaat laten! ;-) )
Wist-je-dat...
- we een week lang hebben ontbeten en geluncht met brood met pindakaas?
- we op weg naar Suriname een man tegenkwamen uit het Twentse plaatsje Albergen?
- diezelfde man in mei gaat trouwen met zijn Surinaamse verloofde in, jawel, Harbrinkhoek?
- we na 2 maanden eindelijk weer met warm water kunnen douchen in onze studio?
- er in Paramaribo ontzettend veel Chinezen wonen?
- veel reclame en producten in de supermarkt daarom in het Chinees zijn?
- we een weddenschap hadden afgesloten of Sander 4 MacDonalds-menu’s op kon?
- de patat hem na 3,5 menu fataal werd en Lotte dus heeft gewonnen?
- dat allemaal gebeurde na een fles rum? :)
- onze vers gekooke aardappelen heel verdacht naar zeep smaakten?
- we er even later achterkwamen dat we het blok zeep per ongeluk in de aardappelen hadden laten vallen?
- dat blok zeep echt op een aardappel leek?
- wij aankomende zaterdag carnaval gaan vieren in een kroeg in Paramaribo?
- je de foto’s kan vinden via http://bit.ly/wwxvXt ?
-
19 Februari 2012 - 19:44
Maik:
Hebben jullie nou 3 dagen bruine bellen geblazen na die pindakaas en aardappelen? ;)
-
19 Februari 2012 - 19:57
Papa Joe:
Hoi kids,
als jullie een blok zeep niet meer van een aardappel kunnen onderscheiden wordt het tijd om weer naar huis te gaan. Ook je eetlust heeft onder het lange reizen geleden, want wie kan er in Nederland nu geen 4 Mac menu's op.
Rare wedddenschappen sluiten jullie af. Er staat niet in het verhaal wat Lotte heeft gewonnen.
Tot over 3 (en halve) week -
19 Februari 2012 - 20:21
Mam Van Lotte:
Hallo schattie's,
Nou...maar goed dat jullie Suriname bezoeken, kun je mooi vast wennen aan al die regeltjes en wetten want Ned. heeft er ondertussen al weer veeéél meer!! Wist-je-dat...
-je met weinig keukenatributen ook mooi een kleine afwas hebt?
-ze in die supermarkt ook wel 'de Ruyter' hagelslag verkopen? (zie foto), keer wat anders dan pindakaas..ha ha.
-we nog steeds niet weten WAT je hebt gewonnen Lotte na die weddenschap met Sander?
-ik eruit op kan maken dat ze er 'vierkante aardappels hebben, aangezien jullie het verschil niet zien tussen een blok zeep en een aardappel.
-dit mischien wel het laatste of bijna laatste reisverslag van jullie kan zijn?
-ik dat straks best heel erg ga missen?
-jullie het voor een 'klein beetje' goed maken door terug naar Ned. te komen?
-ik de dagen aan het aftellen ben, en jullie dan eindelijk weer 'live' zie?
-ik jullie de laatste periode van deze prachtige reis nog heel veel plezier wens en dat ik supertrots op jullie ben?
Heel veel groetjes vanuit çarnavals-land 'De Dubbelkiekers!!' mam. -
19 Februari 2012 - 20:38
Fam Goede:
Hey Sander en Lotte, wat een verhaal weer. Je zult nu wel verlangen naar ons kikkerlandje na zoveel regeltjes.
Wij verheugen ons in elk geval op ons wederzien. Dikke knuffel uit Doetinchem. -
20 Februari 2012 - 07:44
Marloes Willems:
Hoi Lotte en Sander!
Wat een leuke verslagen hebben jullie ook altijd geschreven! Ik hoop dat jullie veel plezier hebben gehad en nog lang kunnen nagenieten hier in nl door de mooie herinneringen! Geniet er nog even lekker van daar..
En voor straks een fijne reis terug!
Liefs Marloes -
21 Februari 2012 - 08:30
Pap Lotte:
Hallo jullie tweetjes, ik ga het niet hebben over de zeep en aardappels en over de Mac menu's, want ik ben het wat dat betreft helemaal eens met de vorige schrijvers, maar vooral; DAT HET ECHT TIJD WORDT OM WEER THUIS TE KOMEN!! zo, dat maar even gezegt te hebben, wens ik jullie natuurlijk nog leuke laatste weekjes toe in het zonnige en warme Suriname.
Tot binnenkort! -
21 Februari 2012 - 10:35
Ria Kruisdijk:
... en toch vooral blijven genieten!!! De rode harige vruchtjes zijn volgens mij lychees, maar daar zijn jullie ondertussen waarschijnlijk wel achter.
Heel veel groetjes en tot gauw :) -
23 Februari 2012 - 18:32
Ria H:
Hoi Lotte en Sander
Nou jullie hebben alweer heel wat meegemaakt. Ik zal de verslagen missen hoor.
Nog een paar weken genieten.
Liefs,
Ria -
28 Februari 2012 - 22:40
Joyce:
Hey Meid,
Zit het er al weer bijna op!
Maar leuke foto's en leuke reisverslagen hoor....Super allemaal
Als je in de buurt bent kom een keer weer in de winkel...!!!
Groetje van je ex-collega..... -
03 Maart 2012 - 17:22
Anneke:
Lieve Lotte en Sander,
Nog een paar dagen........
Geniet van deze bijzondere tijd, voor je het weet zit je weer in het stramien van dingen die moeten....
Klasse wat jullie allemaal gedaan en meegemaakt hebben, chapeau!
Veel plezier nog en een goede reis terug naar het mooie pitoreske Harbrinkhoek!
Anneke en de T's
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
