Van alles en nog niks

Hallo lieve luitjes! Hoe gaat het met jullie?

Met ons gaat het bien. We zijn vandaag precies 2 weken in Cochabamba en hebben zoals de titel al aangeeft van alles en nog niks gedaan. We zullen bij het begin beginnen.

Eerste week (29-11 t/m 4-12)
In de eerste week hebben we geprobeerd om alles zo goed mogelijk te regelen. Zo hebben we contact gezocht met Annemiek (Nederlands contact persoon van SkiB), maar zij was ziek dus werden we doorverwezen naar Sil van Stichting Atendi (voor gehandicapten), zij verwees ons na een lang en orrienterend gesprek door naar Melissa (Amerikaanse) van Amanacer (overkoepelende stiching) die ons weer adviseerde contact op te nemen met Tom (een rasechte Amerikaan) eveneens van Amanacer. Nu gaat contact zoeken met mensen hier niet zo makkelijk, omdat niemand thuis internet heeft, het mobiele netwerk het vaker niet dan wel doet en bovendien niet iedereen een mobiel heeft. Gelukkig toch Tom te pakken gekregen, maar hij had geen flauw idee wie wij waren en wat we kwamen doen. Hij heeft ons enorm geholpen met ons 90-dagen visum en heeft ons kindertehuis ´Salamon Klein´ laten zien. Waar we direct de ´madres´ konden helpen met het bezighouden van een groep van 25 2-jarigen. Dat vonden we allebei superleuk! De niños komen meteen op je afrennen en willen je hand vast houden of willen dat je ze helpt met hun ondergekwijlde legoblokjes. Omdat we volgens Tom ´good guys´ zijn, mogen we daar waarschijnlijk aan de slag, zonder het doorlopen van de hele aanmeldprocedure van Amanacer, die bedoeld is om pedofielen en kinderdieven te weren. We zijn nog niet in het kindertehuis aan de slag, omdat we eerst bezig zijn met Spaanse lessen. 5 uur per dag van 8.00 tot 13.00, 2 weken lang.

Eerste weekend (05-12 t/m 06-12)
In ons 1e weekend in Bolivia werd heel cultureel Sinterklaas gevierd met alle Nederlanders en bastaardjes in Cochabamba. Ook zijn we uitgeweest en hebben kennis gemaakt met Kelly en Hilde (NL), Alejandra (Boliviaanse scharrel van Robin), Rory (Schotland), Kary (Australië ), Edgar (Boliva), Mart en Jesus (Filipijnen), Orielia (België ), Alba (Spanje), Ricardo (de grappigste Bolivaan die bestaat), Carolien (België/NL/Amerika) en nog veel meer. De dag na het stappen zijn we met Robin & Marloes wezen zwemmen. Het water was ijskoud en chloor-achtig maar toch vies. De (Turkse) sauna´s waren echter heerlijk.

Eten
Het Boliviaanse eten is goedkoop (€2,00 voor een 3 gangenmenu), maar weinig gevarieerd. Het is vooral rijst, kip en aardappel of friet. Het eten is vet en de meeste mensen (ook de armen) dus ook. De traditionele Bolviaanse vrouwen zijn ronduit vatsig, maar die schijnen goed te kunnen baren... Verder zijn we beiden bijna een week flink aan de schijt geweest, maar dat gaat nu redelijk goed (afkloppen). Ze hebben hier ook restaurants met ´buitenlandse´ keuken en daar is het eten doorgaans wat duurder (zo´n €4,00 voor een hoofdgerecht en een drankje), maar wel goed binnen te houden (op de Mexicaan na, he Lotte?).

Jezus Christus (07-12)
Afgelopen dinsdag zijn we bij en in Christo de la Concordia geweest. Een enorme Jezus die uitkijkt op Cochabamba. Hij is 34,2 meter lang. 1 meter voor elk jaar dat hij heeft geleefd. Omdat men hier ook de maanden heeft meegerekend is hij 20 cm langer dan de meer beroemde beelden in Rio de Janeiro en in Portugal, omdat zij enkel de jaren hebben gerekend. Omdat dinsdag geen drukke dag is en er dan nogal veel lijm-snuivende jeugdbendes op de 1.400 tredes tellende trappen schijnen rond te hangen werd ons afgeraden te voet te gaan, dus zijn we braaf met de teleferico (gondel) gegaan. Met de bendes viel het erg mee, dus misschien dat we op een drukkere dag nog eens de trappen zullen beklimmen. Het uitzicht is prachtig. Cochabamba ligt in een vallei en strekt bijna zover je kan kijken.

Afscheidsfeest (10-12)
Afgelopen vrijdag hebben Marloes en Robin een afscheidsfeest in onze tuin gegeven. We hebben de traditionele Chicha (mais-bier) en nog iets anders vaags binnenlands gedestileerds gedronken. Zij hadden een aantal Bolviaanse vrienden uitgenodigd die hun palmfluiten en (mini)gitaren hadden meegenomen en ons kennis hebben laten maken met de lokale muziek. Erg... uh.... bijzonder!! Het feestje ging door tot diep in de nacht en de volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan voor ons eerste weekendtripje.

Villa Tunari (11-12 t/m 12-12)
We hebben 2 plaatsen gereserveerd in een bus naar Villa Tunari, een toeristisch dorpje aan de rand van het Amazonegebied. De bus zou om 11.00 vertrekken, maar Bolivianen zijn doorgaans (veel) te laat en aangezien het 9.30 was hadden we dus nog ruim de tijd om wat rond te neuzen op ¨La Cancha¨; een gigantische ´zwarte´ markt, waar letterlijk alles verkocht wordt, inclusief ´vers´ vlees dat uren in de zon ligt te branden (nee mama´s, dat kopen we daar niet!!). Om 10.45 terug bij de vertrekplaats aangekomen bleek de bus al weg te zijn. De vriendelijke dame belde nog met de buschauffeur om te vragen of de 2 gringo´s nog mee mochten, maar de bus was al te ver weg. Geld terug gekregen en opnieuw begonnen. Gelukkig zitten er tientallen reisbureautjes bij elkaar en konden we aan de overkant van de straat alsnog een bus pakken die iets duurder was (€1,65 i.p.v. €1,30), maar nog steeds een koopje voor een supermooie busrit van 4,5 uur door de bush-bush (zie foto´s). Villa Tunari was niet de eindbestemming van deze bus, maar daar kwamen wij pas achter toen we het dorp al weer voorbij waren, dus moesten we een paar kilometer teruglopen in de hitte. Villa Tunari is een smerig dorp gelegen aan een drukke doorgaande weg. We hebben in een park exotische planten en wat (gevangen) dieren gezien. Voor de volgende dag een kano-tocht van 5 uur geboekt, mede omdat een lief wild aapjes ons vermaakte. Ons hostel was wel mug-vrij, maar niet kakkerlak-vrij. Al lag het merendeel halfdood op de rug te spartelen (ieeuwwwww!!!). ´s Ochtends vroeg opgestaan in de plenzende regen (hallo regenseizoen). Onze kano-gids reed eerst een rondje op z´n motor, vroeg na een kwartiertje of we met dit weer wel wilden gaan, maarja we zijn Nederlanders en dus gewend aan regen, bovendien was het wel warm. Vervolgens reed hij nog een rondje om na ruim een half uur terug te komen en te melden dat het niet door ging vanwege de regen (mietje!). Omdat in de omringende natuurparken de meeste dieren zich schuil houden in de regen, hebben we maar besloten om de bus terug te pakken naar Cochabamba.

En nu verder...
Aankomend weekend gaan we waarschijnlijk een weekend trip naar La Paz maken en de maandag of dinsdag erna beginnen bij Salamon Klein.

Wist-je-dat...?
• we ´wist-je-dat´ gejat hebben van Robin?
• Nina in het Cechuaans (taal van 1 van de 3 culturen hier) een achternaam is die ´vuur´ betekent?
• Men hier te lui is om het juiste wisselgeld te geven en daarom liever te veel teruggeeft of iets goedkopers aan je verkoopt?
• De trufitaxi ongeveer €0,15 kost en je daarvoor de hele stad rond brengt?
• Alle chauffeurs de hele dag zonder reden toeteren?
• Mixdrankjes met uitgaan 5x zo goedkoop zijn als in NL?
• Het zoontje van onze kano-gids, ondanks dat hij midden in de rimboe woont, toch midden voor onze neus en midden voor de voordeur plast?
• De prijs van een taxi of bus afhangt van of je de berg op of afgaat?
• Los Kjarkas hier helemaal The Bom zijn met hun hit Saya Cochabamba (zie http://www.youtube.com/watch?v=BBctw-qBgks)
• In het vorige verslag eerst het verkeerde landnummer stond?
• En dat het dus 00591-67538942 moet zijn?
• Smsjes in beide richtingen (meestal) niet aankomen?
• De nieuwe foto´s te vinden zijn via http://www.mijnalbum.nl/Album=4INGJDUS ?
• Het commentaar bij foto´s aan de linkerkant van fotopagina staat?
• We na Bolivia van plan zijn om te gaan backpacken langs de kust van Chili?
• We heel blij zijn met jullie reacties op onze verhalen en dat we jullie al een klein beetje missen?