Eigenlijk van alles wat....

Hola lieve volgers! Leuk dat jullie ons verslag weer lezen. We hebben uiteraard weer heel wat avonturen, weetjes én een leuk nieuwtje voor jullie!

Iquitos (16-10 t/m 22-10)
Nadat we een 5-daagse onhygiënische bootreis hadden overleefd werd Lotte, aangekomen in Iquitos, ziek. De inmiddels vertrouwde sputterpoep kwam weer eens opzetten! Gelukkig verbleven we in een hotel met een zwembad en had onze kamer een ventilator, dus we konden lekker rustig aan doen. Tranquilo (rustig) is dan ook het codewoord in deze stad. Iedereen is very relaaaaax. Mensen zitten overdag een beetje te chillen in een schommelstoel op de stoep, niemand maakt zich druk en de bouwvakkers die voor ons hotel aan het werk waren namen ook rustig de tijd met hun gemetsel, maar dat moet ook wel met de kans op smeltingsgevaar die hier heerst in deze oven. Wát gruwelijk heet!

Lotte kwam er na een antibioticakuurtje gelukkig weer snel bovenop dus hebben we nog wat kunnen zien van deze junglestad. Vooral ’s avonds was er van alles te doen op het plein en aan de boulevard. Van muziekbands tot breakdancende jongeren tot voetbalsupporters die de avond voor een belangrijke wedstrijd hun rivalen uit Lima voor hun hotel uitjoelden. Er is weinig van te merken dat er geen wegen naar Iquitos leiden. In plaats van taxi’s rijden er een soort riksja’s rond, kinderen lopen in (neppe) voetbalshirtjes en de huizen zijn niet gebouwd van hout en bamboe, maar gewoon van steen ;-) . Er is kabeltelevisie, internet en iedereen loopt met een mobieltje. Éen van de dingen waaraan we wel konden merken dat we middenin de bushbush zaten was in restaurants. In plaats van pollo (kip) stond er alligator, aap en schildpad op de menukaart! Iquitos schijnt dan ook de enige stad in Peru te zijn waar deze dieren legaal geserveerd mogen worden. En ach, nu we er toch waren hebben we ook maar eens alligator besteld, wat verrassend lekker smaakte!

Op woensdag zijn we naar de haven gegaan om rond te vragen wanneer er vrachtschepen naar Yurimaguas, onze volgende bestemming, vertrokken. Volgens een vent, die met z’n handjes wel érrug dicht bij Lotte in de buurt kwam, vertrok er vrijdagavond om 18.30 uur een vrachtschip. Mooi op tijd kwamen we vrijdags bepakt en bezweet aan bij de haven waar dezelfde grijpgrage man ons mededeelde dat alle lading nog niet aan boord was en het schip een dag vertraging had. Zucht. Zaterdag dus wéér terug met onze bepakking en gelukkig was het dit keer niet voor niets. De boot vertrok zo waar exact op de aangekondigde vertrektijd, ondanks dat er nog mannen bezig waren tientallen houtpakketten op de boot te laden.

Boottocht Iquitos – Yurimaguas (22-10 t/m 25-10)
We hingen met onze hangmatten op het bovendek wat aan de zijkanten open was. Lekker luchtig! De eerste nacht waren we de enige ‘Gringo’s’ aan boord wat natuurlijk wel de aandacht trok van de lokale bevolking. De volwassen lui probeerden heel sneaky te gluren maar de kinderen zaten echt met open mond naar die rare blanke mensen te gapen. Één iemand dacht zelfs dat we ziek waren omdat we zo wit waren. En wij maar denken dat we ondertussen een lekker bruin kleurtje hadden gekregen, haha! In Peru worden we, net als in Bolivia, sowieso veel meer aangestaard, maar we zijn er inmiddels zo aan gewend dat we ons er niet meer ongemakkelijk bij voelen. De boottocht verliep prima. Het eten was iets beter dan op de vorige boot en ook het water was gefilterd zodat we konden douchen en tandenpoetsen met schoon water. Geregeld voeren we langs kleine indianendorpjes waar de huisjes wél echt van hout en bamboe waren gemaakt. Deze dorpjes zijn grotendeels gevestigd langs de oever rivier in verband met visserij en geregeld stopte de boot om wat ‘bosjesmannen en –vrouwen’ op te pikken of af te zetten. Bij deze stops kwamen er ook tientallen ‘bosjeskinderen’ op blote voeten de boot op om vruchten, vis, rijst, zelfgemaakte drank en zelfs parkieten te verkopen. Een heel spektakel! Dinsdags kwamen we rond 16.00 uur, precies na 3 dagen varen, aan in het ook-al-zo-warme-Yurimaguas.

Hier nog even een het beloofde filmpje van de vorige bootreis: http://bit.ly/tcGJTc (op klikken)

Yurimaguas en Tarapoto (25-10 t/m 27-10)
Eigenlijk hebben we in beide dorpjes alleen overnacht. Ze lagen op onze route naar Ecuador maar er viel weinig te beleven. Eten, internetten, slapen, ontbijten en de bus weer in. In Yurimaguas was het, net als in Iquitos, bloedheet, maar Tarapoto ligt op de grens tussen het Amazonewoud en het Andesgebergte. Het was er nog steeds warm, maar die echt tropische hitte was verdwenen. Op de kronkelweg door de bergen van Yurimaguas naar Tarapoto was het nog ff schrikken. Een tegemoetkomende auto (met een hele stapel matrassen op het dak) nam een beetje héúl erg de buitenbocht waardoor hij bijna tegen ons busje opknalde. Gelukkig kon de andere bestuurder nog net optijd het stuur omgooien waardoor hij in de greppel naast de weg belandde. Sander en de andere mannen in het busje konden dus mooi ff helpen drukk’n :-)

Chachapoyas (27-10 t/m 30-10)
Van Tarapoto zijn we naar het bergdorpje Chachapoyas gereisd. Vanuit hier hebben we de waterval Gocta bezocht. Deze waterval is met 771 meter de hoogste van Peru en de op-twee-na hoogste waterval ter wereld. Tenminste, dat is wat ze ons hier wijs hebben gemaakt. Na een busritje van een uur werden we in het piepkleine dorpje Cocachimba afgezet van waaruit we een bergwandeling hebben gemaakt van 1,5 uur naar de voet van de waterval. Een pittig tochtje maar dat was het waard! Vanuit de groenbegroeide bergen kwam het water naar beneden vallen. De waterval was niet heel breed aangezien het droog seizoen is maar het was desalnietemin een prachtig plaatje. Onderaan de waterval vonden we een mooi plekje om onze meegebrachte lunch te delen met de 3 honden die ons gezelschap hielden.

Op weg naar Ecuador... (30-10 t/m 01-11)
Naïef dat we zijn dachten we de rit van Chachapoyas naar Vilcabamba (dorp in Ecuador) ff in één dag te doen. Natuurlijk was dat maar een illusie... Echt mensen, op de kaart lijkt het maar een paar 100 kilometer, maar we hebben we er 2,5 dag over gedaan. Iets te vroeg gejuicht dus. Het ging ongeveer zo: Van Chachapoyas per minibusje naar Pedro Ruiz, daar lang wachten, bus naar Jaén, daar overnachten (in een hostel met bad!!), volgende ochtend taxi naar busstation, bus naar San Ignacio, weer wachten, auto naar La Balsa, grens over naar Ecuador, weer wachten, soort open vrachtwagen naar Zumba, wéér overnachten, volgende ochtend een taxi naar ‘t busstation, natuurlijk weer wachten, en toen gódzijdank een bus naar Vilcabamba. De gehele route liep door de bergen (lees: bocht naar links, bocht naar rechts, en dat urenlang), het was bloedheet, en alsof de zweet- en pislucht die in de bussen hing nog niet genoeg was begonnen de 2 kids voor ons ook nog te kotsen. Jullie begrijpen dat het weer een zalig ritje was ;-)

De grens oversteken is trouwens nog nooit zo makkelijk gegaan. De meest gebruikte grenspost van Peru naar Ecuador ligt aan de kust. Daarnaast is er een andere overgang die geregeld wordt gebruikt en dan is er nog de binnendoorweg naar Ecuador via La Balsa, die wij hebben gebruikt. Vanaf een zandweggetje kwamen we aan bij de ‘migracion’ van Peru waar we onze eindstempel moesten halen. Er was geen kip te bekennen. Of eigenlijk juist alléén maar kippen, de grenswachter was aan het lunchen dus die moest eerst worden opgehaald. Zonder problemen kregen we de eindstempel en toen konden we letterlijk Ecuador inwandelen door de brug over te steken die de 2 landen verbindt. (Há! Wie kan nou zeggen datie naar Ecuador is gelopen?!) In Ecuador aangekomen vroeg een man in een knalgeel biershirt en op slippers of we soms naar de migracion moesten. Wij dachten, das nooit een keer de grenswachter, maar, da was de grenswachter wa :-) Keer wat anders dan een legeroverall en een revolver! Zonder tassencontroles, fouileringen en dreigende blikken kregen we de beginstempel van alweer het 8e land, en konden we, samen met wat kippen, in het kantoortje wachten op de vrachtwagen die ons naar Zumba zou brengen. Toen we daar eenmaal inzaten, verdween Peru langzaam uit beeld.

Ff op een rijtje wat we allemaal hebben gezien, gedaan en meegemaakt in Peru:

• Lima
- Stadswandeling gemaakt en incamarktjes bekeken
- Rondleiding door kathedraal San Francisco

• Paracas
- Boottour langs de Islas Ballestas
- Tour naar Reserva Nacional de Paracas

• Nazca
- Nazcalijnen bekeken vanaf een mirador
- Mummy’s gezien bij begraafplaats Chauchilla

• Arequipa
- 3-Daagse tour gemaakt door de Cañon del Colca
- Gegruweld op de lokale voedselmarkt
- De stad bekeken vanaf het mirador Sachaca

• Puno
- De drijvende Uros-eilanden in het Titicacameer bezocht
- Gewandeld over eiland Taquile in het Titicacameer

• Cusco
- Eten en borrelen bij het Nederlandse restaurant El Cholandes
- De 4-daagse Inca Jungle Trail gelopen en bij koffieboeren overnacht
- Machu Picchu bezocht en de berg Huayna Picchu beklommen (Fons & Sander)
- Fons z’n 56e verjaardag gevierd
- Paardgereden

• Puerto Maldonado
- Een 3-daagse jungletour gedaan, getokkeld en in een tentje geslapen
- Toren beklommen die uitkeek over de stad

• Pucallpa
- Dorpjes Ayacucho en Huancayo bezocht
- Boottour over het meer Yarinacocha en een anaconda vastgehouden
- 5 dagen in een hangmatje geslapen tijdens de boottocht naar Iquitos

• Iquitos
- Alligator gegeten
- 3-daagse boottocht naar Yurimaguas overleefd

• Chachapoyas
- Dorpjes Yurimaguas en Tarapoto bezocht
- Naar de op-2-na hoogste waterval ter wereld Gocta gelopen

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ECUADOR!!

*Zet eerst even op de achtergrond het volgende nummer aan: http://bit.ly/f9y1Gc *

Ecuador is ongeveer 7 keer zo groot als Nederland, maar één van de kleinste landen van Zuid-Amerika. Toch bestaat het land uit 3 totaal verschillende landschappen en klimaten. Links het kustgebied, in het midden het Andesgebergte en rechts de Amazone jungle. Omdat wij de laatste weken wel ff genoeg jungle hebben gezien slaan wij de rechterkant van Ecuador over en reizen we alleen via de kust en het Andesgebergte.

Vilcabamba (01-11 t/m 03-11)
Woehoe. Daar waren we dan. Heerlijk om eindelijk de Ecuadoriaanse lucht in te ademen ;-) Valt niet mee hoor, reizen! Omdat wij vonden dat we weer heel wat te verduren hadden gehad tijdens die lange reis ernaar toe hebben we ons in Vilcabamba getrakteerd op een mooi hotel met zwembad. Vilcabamba is een leuk dorpje en is omringd door de groene bergen van het Andesgebied, maar omdat het wel vrij dicht bij de Amazone ligt is de temperatuur er heerlijk. Het dorpje is wel toeristisch maar dat houdt ook in dat er goede restaurants zitten en dat het plein gezellig druk is, vooral met jonglerende hippies in gekleurde broeken uiteraard. Mensen uit Vilcabamba schijnen ook ouder te worden dan gemiddeld in Ecuador, omdat alles hier zo relaaaaax gaat. Nieuw land betekend natuurlijk ook nieuwe borrels, dus die hebben we lekker in de zon op het plein uitgeprobeerd. Ook hier smaken ze prima :-)

Alausí ( 05-11 t/m 07-11)
Na 2 overnachtingen in het stadje Loja zijn we naar Alausí gereisd. Vanuit hier kun je een spéctaculaire treinrit maken van 2,5 uur naar de ‘Nariz del Diablo’ (neus van de duivel). Mooi op tijd wilden wij zaterdagavond al tickets kopen voor zondagochtend. Het loket was alleen al dicht. Sander is zondags in alle vroegte naar het treinstation gelopen. Er schijnen 2 soorten treinen te rijden, een van €15 p.p. en een van €4 p.p. Het enige verschil is dat de duurdere versie langer is (?). Niet echt boeiend vonden wij dus we gingen voor de goedkopere. Helaas werden de laatste 2 kaartjes voor Sanders neus weggekaapt door een Algerijn (grrr...). We waren er nu toch, dus dan maar de dure trein. Nou wát ontzettend spectaculair was het! Het landschap was mooi, maar dat hadden we ook al vanuit de bus gezien. Op het moment dat we langs de Nariz del Diablo kwamen hadden wij dat niet eens door. Pas later, toen iedereen uitstapte om het ‘juweeltje’ van afstand te bekijken, en wij aan iemand vroegen wáár we eigenlijk naar keken, werd duidelijk dat dat dus de wereldberoemde duivelsneus was. Het is gewoon een berg waarvan de trein afdaald. In plaats van rondom de berg af te dalen maakt hij een soort zigzag in de vorm van een Z. Stuk naar voren, wissel omzetten, stuk achterwaarts afdalen, opnieuw een wissel omzetten en weer naar voren. That’s it. Weg €30! In Alausí was verder ook niet veel te beleven. Het miezerde en het was frisjes, dus de volgende dag zijn we doorgereisd naar Baños.

Baños (07-11 t/m 10-11)
Éen van de meest toeristische plaatsen in Ecuador is Baños (letterlijk: baden). Door de mooie ligging in een vallei tussen groene bergen is hier van alles te doen. Je kan er hiken, klimmen of lekker badderen in de warmwaterbronnen. Volgens onze reisgids kan je ook een 60 km lange afdaling (!) per mountainbike maken richting Puyo en onderweg kom je dan nog wat mooie watervallen tegen. Nou dat leek ons wel wat. Lekker bergaf sjezen en af en toe stoppen op een mooi uitkijkpunt om te genieten van het landschap dat bestond uit bergen, watervallen (waaronder de ‘Duivelsketel’) en een rivier. Na 20km werd de afdaling steeds vaker afgewisseld met fixe stukken klimmen. De Alp D’Huez was er niets bij! Na zo’n 40 km waren we het zat en hielden we een passerende bus aan die ons terugbracht naar Baños. De volgende dag zijn we, met nog steeds gevoelige billetjes, naar een kuuroord gelopen waar we 3 uur lang in baden met natuurlijk verwarmd, bruin water hebben gebadderd.


En nu verder........ Paradise!
Naast het land zelf beschikt Ecuador ook nog over HET paradijs op aarde: de Galápagos-eilanden. EN RAAD EENS WIE DAAR NAARTOE GAAN?!?!? Jaaaaa wij!!! Deze eilandengroep, zo’n 1.000 km uit de kust van Ecuador moet zo fantastisch mooi zijn dat we dat natuurlijk niet mogen missen.. Daar dachten meer mensen zo over, dus... suprise suprise, Jos en Gemmie (Sanders ouders) gaan met ons mee!! Aankomende vrijdag (11 november) komen ze aan in de hoofdstad Quito, waarna we eerst wat van Ecuador gaan bekijken en daarna vliegen we naar de Galápagos. Wij vinden het natuurlijk helemaal geweldig dat ze ons voor de 2e keer komen opzoeken en kijken er enorm naar uit om samen met hun dit paradijs te bekijken.

Nu ook nog ff goed nieuws voor iedereen die ons zo gruwelijk mist; een tijdje geleden hebben we aangegeven dat we eerder terugkomen dan gepland in verband met ons budget. In plaats van november 2012 dachten we rond mei 2012 terug te zijn. We hebben ons nog maar eens een keer over de begroting gebogen en het blijkt dat ons budget toch nog wel ietsiepietsie sneller opgaat dan gedacht. Door de best wel prijzige plannen die we nog hebben denken we dat we nóg iets eerder weer op Nederlandse bodem staan!

Wist-je-dat...
- we bij de Chinees een 1-persoons gerecht met z’n tweeën nog niet eens opkrijgen?
- er op de boot dit keer wél genoeg reddingsvesten hingen voor iedereen?
- Peruaanse vrouwen met gemak met 2 kinderen in een hangmat gaan liggen slapen?
- al het afval dat op de boot wordt gemaakt gewoon in de rivier wordt gegooid?
- wij wel netjes ons afval hebben verzameld in een plastic zak?
- deze plastic zak waarschijnlijk ook wel in de rivier terecht komt, maar nou en?!
- er voor de busritten in Peru soms kotszakjes worden uitgedeeld?
- Zuid-Amerikanen zowel bij de lunch als bij het diner warm eten?
- Peruanen zelfs tijdens het ontbijt een bord rijst met kip wegwerken?
- Veel mensen denken dat we broer en zus zijn?
- ‘Gringo’ eigenlijk een scheldnaam is voor Amerikanen?
- elke blanke reiziger hier wordt aangezien voor een Amerikaan?
- het in Ecuador 6 uur vroeger is dan in Nederland?
- wij naar de Galápagos-eilanden gaan!?!?!?!?!?!?!
- de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/trOGNb ?