Gewoon omdat het kan!

¡Hola Holanda!

Even weer een update vanuit Cochabamba. Iets sneller dan gepland, maar we hebben veel te vertellen over onze laatste trip en onze eerste week in het kindertehuis. En daarnaast willen we jullie nog even allemaal superfijne feestdagen toewensen!

Weekendtrip (17-12 t/m 19-12)
Vorig weekend zijn we naar Toro-Toro gegaan. Een klein dorpje dat zo´n 160 km ten zuiden van Cochabamba in de provincie Potosí ligt. Vrijdagavond om 18.00 uur zou de bus vertrekken. Na slechts (!) anderhalf uur vertraging vertrokken we uiteindelijk. Het begon helaas al donker te worden waardoor we tijdens de rit niets konden zien van het landschap. Achteraf was dat maar goed ook, want de de eerste 10 km was geasfalteerd, maar daarna was het 5 uur lang rijden langs een superstijle afgrond, op een hobbelige keien - en zandweg. Lotte scheet 7 kleuren en Sander moest nodig pissen. Tegen 0.30 uur kwamen we aan in Toro-Toro, waar ons gelijk een hostel werd aangewezen. Omdat we allebei helemaal gaar waren besloten we niet verder te zoeken en zijn we gaan slapen voor €2,20 p.p.p.n.

De volgende ochtend vroeg opgestaan en naar het (enige) toeristenbureau gelopen. Toro-Toro is een klein, primitief dorpje, waar de huisjes gemaakt zijn van de voorloper van de baksteen (lees: plaggen). De mensen zijn er arm, maar erg vriendelijk. Overal waar we liepen groetten de mensen ons. Bij het toeristenbureau hebben we excursies geboekt voor 2 dagen. We waren net op tijd voor de eerste excursie dus konden gelijk op pad. Achterin een laadbak van een auto (zie foto´s) werden we staand vervoerd door het prachtige, rotsachtige landschap van Toro-Toro. Tussen de rotsen en bergen stoptten we om samen met een gids en zijn zoontje (?) van 10 en een Boliviaans echtpaar naar de eerste excursie te lopen; Umajalanta. Dit is een grote grot midden tussen de rotsen. Tegen betaling (€0,55) kregen we allemaal een helm, en met een lampje op onze kop hebben we een tocht door de grot gemaakt. Erg indrukwekkend. Al klimmend, glijend en kruipend hebben we ons een weg gebaand tussen de stalagmieten en stalagtieten (hihi!). Na een vermoeiende tocht van ongeveer anderhalf uur zagen we het licht weer. In de laadbak werden we naar de tweede excursie van de dag vervoerd; De Ciudad de Hita´s (stad van de Hita´s). Deze plek bestaat vooral uit enorme rotsen, stenen en bergen, met een overweldigend uitzicht. Het is moeilijk om te beschrijven hoe mooi het daar is. We hebben een tocht van zo´n 2 uur gemaakt waarbij we vooral rotsen hebben beklommen en zijn afgedaald. Best een spannende wandeling aangezien we soms via smalle paadjes moesten klimmen of van rots naar rots moesten springen, tientallen meters hoog. We hebben geprobeerd om het met de camera vast te leggen, maar het is onmogelijk om de uitgestrektheid van het landschap, de diepte van de ravijnen en de stilte in beeld te brengen.Tegen 18.00 uur waren we terug in Toro-Toro, hebben we wat gegeten, een heerlijke koude douche genomen en zijn we gaan slapen. ´s Nachts nog op muggenjacht geweest, aangezien er malaria heerst in Toro-Toro.

De volgende ochtend vertrokken we om 8.00 uur lopend naar de volgende excursie, met dezelfde groep als de dag ervoor. Allereerst hebben we dinosaurussporen gespot. Omdat er door de tijdperken heen veel aardlagen over en van elkaar zijn geschoven in deze regio zijn deze sporen goed zichtbaar in het gesteente. Vervolgens zijn we naar de cañon ´El Vergel´ gelopen, een 280 meter diep ravijn. Het uitzicht was wederom prachtig. Na wat foto´s te hebben gemaakt (onder andere van een Sander die op het randje van de afgrond zit) zijn we het ravijn afgedaald via een stenen trap en rotspaadje. Beneden was het echt onbeschrijfelijk mooi. We hebben gezwommen in kleine meertjes, onder watervallen gedoucht en rotsen beklommen en natuurlijk veel foto´s gemaakt voor jullie. De weg terug naar boven was iets minder relaxed. Toen we in het ravijn de rotsen eindelijk weer beklommen hadden, begon een weg naar boven langs een stijle, smalle trap. Erg zwaar in de brandende zon! Boven aangekomen is het echtpaar samen met de mini-gids teruggegaan naar het dorp en zijn wij met z´n drieën nogmaals een stuk in de cañon afgedaald, dit keer langs een heel smal paadje. Ondanks de vermoeidheid en de hitte vonden we het allebei geweldig. Via het einde (of het begin) van het ravijn zijn we langs een uitgedroogde rivier teruggelopen/geklommen naar het dorpje. Hier bleek dat de bus richting Cochabamba die dag nog zou vertrekken. De volgende bus zou pas de volgende ochtend om 6.00 uur vertrekken. Aangezien we de excursies erop hadden zitten hebben we besloten om, na een snelle koude douche, die bus terug te pakken. Dit keer wel in daglicht, zodat we de hele weg hebben kunnen genieten van het gave landschap. Na al die spannende excursies was die rit toch niet zo eng als dat het op de heenweg leek...

Salomon Klein (21-12 t/m 24-12)
Na het actieve maar geweldige weekend in Toro-Toro hebben we maandag vooral weinig gedaan (spierrrrpijn!!) en zijn we dinsdag begonnen bij Salomon Klein. Een week eerder zijn we ook nog even langs het kindertehuis gegaan om kennis te maken met Emma, de directrice. Omdat we allebei op een andere groep zijn ingedeeld zullen we onze ervaringen afzonderlijk beschrijven.

Mama Lotte
Onze keuze om als eerste naar Cochabamba te gaan tijdens ons verblijf in Bolivia was vooral omdat we bij het kindertehuis als vrijwilliger aan de slag konden. Ik vond het dan ook best spannend om te beginnen. Tijdens onze kennismaking met Emma, de directrice van het kindertehuis ben ik ingedeeld op een groep met baby´s. Nu heb ik al wel wat ervaring met kinderen; ik heb een aantal jaren opgepast bij verschillende gezinnen, heb de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening gedaan, waarbij ´pedagogisch´ opvoeden betekend, en heb stage gelopen op een peuterspeelzaal. Toch heb ik bijna geen ervaring met baby´s. Ondanks dat had ik wel echt zin om te beginnen. Al die kleine aapies moeten toch wel heel schattig zijn. De eerste dag werd ik door Emma voorgesteld aan de ´madres´ van de groep en ben ik rondgeleid op mijn afdeling. Mijn groep bestaat uit ongeveer 25 baby´s, van pasgeboren tot ongeveer 1 jaar oud. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel gejank en geschreeuw door elkaar gehoord. De afdeling bestaat uit een zaal waarin allemaal ledikantjes staan en een grote box met speelgoed. Ook is er een kleine buitenruimte met wederom een grote speelbox.

Als ik ´s morgens tegen 8.15 uur binnen kom worden de baby´s eerst gevoerd. De hele kleintjes krijgen de fles (nee ik hoef geen borstvoeding te geven) en de iets groteren krijgen een schaaltje met pap. Tis een hele kunst om die pap naar binnen te krijgen, aangezien de helft van de kids alles weer uitspuugd. Al een aantal keren heb ik de pap uit m´n haar kunnen halen. Na het eten worden de baby´s in bad gedaan, verschoond en aangekleed. Na de derde poepluier begon ik al een beetje te wennen aan de geur.. Wel is het superschattig om ze in bad te doen en aan te kleden. De baby´s zijn dan over het algemeen heel vrolijk en liggen helemaal dubbel om het kleinste ´kieteltje’ dat ik ze geef. Heel erg lief! Als iedereen in bad is geweest ga ik met de kinderen spelen (lees: kwijl en snot opvangen). Het is erg leuk om de kleintjes te leren lopen door beide handjes vast te pakken en om met ze te dansen op muziek. Na een klein uurtje krijgt iedereen weer een schaaltje met vloeibaar voer, worden ze verschoond en gaan ze naar bed. Tegen die tijd is het 12.30 uur en zit mijn dagbij Salomon Klein er op.

Ik kijk een beetje dubbel tegen het werk aan. Het is enorm bevredigind dat je iets kan betekenen voor die kleine wezentjes zonder papa en mama en ik merk ook dat alle aandacht die ze krijgen erg gewenst is. Aan de andere kant zijn het baby´s, waarmee je eigenlijk niets kan. Ze zijn nog te jong om echt mee te spelen waardoor mijn werk vooral bestaat uit luiers verschonen, de fles geven en pap voeren. Ik had het leuker gevonden om op een groep met 2 á 3 jarigen te werken omdat deze kids al meer kunnen, maar helaas is hier al voldoende mankracht. Ik ben benieuwd hoe ik m´n tweede week ga ervaren!

Papa Sander
Wat betreft werken met kinderen heb ik nul komma nul ervaring. Voor mij was het daarom enorm spannend om in een kindertehuis met ongeveer 150 kinderen van 1 uur tot 6 jaar oud aan de slag te gaan. Om te beginnen alleen de ochtenden van 8.30 tot 12.30. Zelf leek het mij het leukste om met kinderen van 2 á 3 jaar te werken, aangezien deze oud genoeg zijn om mee te spelen en jong genoeg om onder controle te houden. Omdat op die groep, Sala 2 & 3, al voldoende capaciteit is, besloot Emma (de directrice) me in te zetten op Sala 4 & 5; de oudste kinderen. In totaal 43 kinderen van 4 tot 6 jaar, waaronder 3 verstandelijk gehandicapten. Doorgaans wordt de groep in tweeën gedeeld, maar ook regelmatig moet ik samen met 2 of 3 mama´s ze alle 43 in de gaten houden. Ik ben geloof ik zelf als kleuter een behoorlijke etterbak geweest, maar toch durf ik te beweren dat ik een lieverdje was in vergelijking met een aantal van deze niños. Caramba wat kunnen die een kabaal maken en aan je veters, beenhaar, broek, t-shirt en haren trekken. Het werk bestaat vooral uit politie-agentje spelen, waarbij het de kunst is om ze allemaal in 1 ruimte te houden of juist naar een andere plek te begeleiden, zonder dat ze elkaar af maken.

Er zitten gelukkig ook leuke kanten aan. Ik ben de enige man op de groep en voor het gros van de kinderen ben ik dan automatisch ´papa´, er zijn er 2 die me tío (oom) noemen en voor een enkeling ben ik een mama (?). Ook het buiten spelen bevalt goed. Daar hebben de kinderen de meeste ruimte en maken daarom minder ruzie. Mijn favoriete speeltoestellen zijn de familieschommel en de carousel, omdat ik dan 10 tot 15 kinderen in 1x bezig kan houden. Overigens zien de kinderen mij, die lange Hollander, ook als klimtoestel. Mijn lengte wordt door de mama´s misbruikt voor het ophangen van kerstversiering en ook maken ze de kinderen wijs dat als ze braaf hun groente eten, ze net zo lang als ik zullen worden. Wat het werk nog meer leuk maakt: in de groep zitten superschattige meisjes. Het lijkt of zij het meeste behoefte hebben aan een vaderfiguur en zij gaan en staan waar ik ga en ze vertellen me de hele dag (onverstaanbare) verhalen. Ook de manier waarop de kinderen kerst beleven is prachtig om te zien.

Al met al heb ik een heel dubbel gevoel overgehouden aan de eerste week. Ik vind het geweldig om met de kinderen te spelen en ze aandacht te geven, maar de keerzijde is dat dit maar een uur duurt en de overige tijd een uitputtend kat-en-muis-spel is, waarbij ook regelmatig de harde hand wordt toegepast. Deze uren zijn zeer zwaar en vermoeiend. Ik heb groot respect voor de mama´s die er meer dan 8 uur per dag rondlopen. Als ik om 13.00 thuis kom wil ik het liefste douchen en slapen. Nu werd ik al gewaarschuwd voor de 1e week, dus ik ben benieuwd wat de 2e week zal brengen…

I´m dreaming of a white christmas (24-12)
We zijn nu bijna een maand in Bolivia en we beginnen al aardig te wennen aan de cultuur, het eten, de taal en de warmte. Toch blijft het raar om kerst te gaan vieren in de zon. Zoals we al op de foto´s hebben laten zien is de stad mooi versierd in kerststijl. Vooral ´s avonds is het prachtig om over ´El Prado´ te lopen met al die gekleurde lichtjes. We blijven dit weekend in Cochabamba om hier kerst te vieren. We hebben allerlei lekkere dingen in huis gehaald, gaan morgen nog even langs het kindertehuis om de kinderen snoep te brengen en ´s avonds waarschijnlijk naar de bioscoop. Op 2e kerstdag gaan we als ware Christenen ook Jezus nog even bezoeken bovenop de berg, dit keer via de trap!

¡Feliz Navidad!
Tenslotte willen we iedereen natuurlijk heeeele fijne kerstdagen en alvast een spetterend uiteinde toewensen in het koude Holland! We zullen aan jullie denken hier... lekker buiten in de zon... met een cocktail... ;-)

Wist je dat…
• de nieuwste foto´s te vinden zijn via http://www.mijnalbum.nl/Album=ODY6LWPR (kopiëren en plakken...)?
• we geen foto´s mogen maken bij Salomon Klein i.v.m. kinderhandel?
• er hier met gemak 11 personen in 1 taxi (Mitshubishu Stationwagon) worden gedrukt?
• er in de stadsbus een bordje hangt met ´Houd de bus schoon, gooi uw afval uit het raam´?
• je hier voor €0.25 anderhalf glas heerlijke versgeperste sinaasappelsap kunt kopen op straat?
• we tot ´Sandro´ en ´Diana´ (2e naam) zijn gedoopt omdat dit makkelijker uit te spreken is in het Spaans?
• niet spaans, maar Castellaans de taal van Zuid-Amerika is?
• we een echte ´X-Mas Felix the Housecat´ hebben gevangen?
• de touringbus niet stopt voor plaspauzes?
• Sander door de hobbelige weg naar Toro-Toro ondanks zijn hoge nood niet in een fles kon plassen?
• een heel weekend Toto-Toro met z´n tweeën slechts €80,00 kost?
• je als ´extranjero´ (buitenlander) meer moet betalen voor excursies?