Kijk uit malloot! Een kokosnoot!!

Hello everybody! Volgens de berichten vanaf jullie kant is het nu hardcore-winter in Nederland. Na al dat wat-is-het-toch-koud-geklaag van jullie te hebben aangehoord mogen wij nu even; mán wat is het hier heet!! ;-) Stiekum vinden wij die -10 in Nederland niet zo heel erg, hopelijk begint dan over zo’n 5 weken, ergens rond 14 maart, de lente! Hier weer een verslag van onze nieuwe avonturen op de eilanden Trinidad & Tobago...

Port of Spain, Trinidad (29-01 t/m 30-01)
Na een korte vlucht kwamen we zondagmiddag aan in de hoofdstad van Trinidad & Tobago. We zouden worden opgehaald door een vriend van de eigenaar van ons geboekte guesthouse. Hij was te herkennen aan z’n rasta haren. Na wat zoeken zagen we in de aankomsthal noch buiten enige dreadlocks en na een belletje bleek dat hij ons vergeten was. Een geweldige start! We hebben toen zelf maar een taxi geregeld naar ons guesthouse. Onze taxichauffeur was very spraakzaam. Men spreekt hier Engels-met-een-raar-accent, maar het is gelukkig wel redelijk goed te verstaan. Trinidad is ongeveer 11 keer zo groot als Texel en het eiland bestaat grotendeels uit regenwout en het klimaat is er tropisch. In vergelijking met Curaçao lijkt Trinidad veel meer op Zuid-Amerika, maar toch is het nog een stuk moderner. De taxichauffeur (die waarschijnlijk uit was op een fooi) stopte nog ff bij een viewpoint waar we foto’s konden maken van (de prachtige industrie van) Port of Spain. Wij verbleven in de levendige wijk Sint James. Door de hele hoofdstraat zijn restaurantjes en barretjes te vinden. Om de 10 meter kom je een fast-food vreettent tegen en overal staan straatverkopers en klinkt harde muziek. Deze wijk staat dan ook geheel terrecht bekend als ‘the city who never sleeps’. Bij het guesthouse aangekomen, wat zonder uithangbordje best wel moeilijk te vinden was, was niemand te bekennen. Nadat we ff buiten gewacht hadden kwam daar waarachtig opeens onze rasta-man aangereden! Hij was ons dus nog niet helemaal vergeten. Hij heeft ons binnengelaten en ons even later afgezet bij de supermarkt zodat we wat inkopen konden doen. Het viel ons gelijk op dat de mensen hier erg aardig en behulpzaam waren. Zelfs in de rij voor de kassa gaf iemand ons tips waar we heen moesten gaan als we naar het eiland Tobago gingen.

De volgende dag hebben we Port of Spain een beetje verkend. Eigenlijk het bekende liedje; beetje rondlopen, winkelstraatje hier, pleintje daar.. niet bijzonder boeiend. Wij vonden de Antillianen al donker, maar hier zijn de mensen echt zwart. Wij vielen als mooi getinte Hollanders dus wel een beetje op, aangezien we ook nog geen andere toeristen tegen waren gekomen. In het park hebben we ff in het gras liggen kijken naar een wedstrijdje cricket. Schijnt hier samen met voetbal een grote sport te zijn. Verder hebben we ons in het zweet gewerkt door een kokosnoot van een boom te plukken, hem tegen een steen aan te smijten zodat ie zou breken, erachter te komen dat het toch geen kokosnoot was maar een vrucht van de cannonball tree en hem daarom weer weg te gooien omdat ie niet te vreten was... We maken wat mee hè?! We hadden te weinig tijd (en geld) om het gehele eiland te bekijken en in de stad hadden we het eigenlijk ook al wel weer gezien, dus besloten we om diezelfde dag nog de ferry te pakken naar het veel kleinere en relaxte eilandje Tobago, hopend dat er plek was in het door ons gereserveerde guesthouse aangezien we nu een dag te vroeg aankwamen.

Pleasant Prospect, Tobago (30-01 t/m 04-02)
Natúúrlijk was er geen plek.. Góh! De 4 kamers in het guesthouse waren allemaal volgeboekt, maar Dale, de superfriendly eigenaar, schoof wat banken opzij in de huiskamer en legde er een matras neer zodat we niet buiten hoefden te pitten :-) Dás nog eens gastvrijheid toch? De oppervlakte van Tobago is 300 km², iets kleiner dan Curaçao, en het guesthouse ligt in Pleasant Prospect, een mini-dorpje in het westen van Tobago dat niet meer te bieden heeft dan een strand, een supermarktje, een visrestaurant en zo’n 10 huizen.. Het guesthouse ligt zo’n 30 meter van het strand en vanaf de veranda hadden we een heerlijk uitzicht over de zee. Dominic, de mede-eigenaar, runt vanuit het guesthouse een surfschool, dus we zaten tussen de fanatieke golfsurfers! Na maar een kléín beetje (ahum) aandringen van Dominic had Sander de volgende ochtend z’n eerste surfles te pakken. Samen met Dominic, een Canadees stel, een Engelsman, een Rus en een Japanner zijn we naar het strand gegaan en werd dat oude dertiger-lijf van Sander eens even goed gerekt en gestrekt, waarna hij samen met de rest op een plank de zee inging. Lotte, die niet zo’n waterrat is, besloot het zouthappen voor gezien te houden en mocht vanaf het strand, gewapend met 2 camera’s en een blackberry, voor paparazzi spelen. Sander voelde zich natuurlijk al snel thuis op een plank en bleef na de 2e poging al staan en surfde over de golven. Zo’n 8 ‘goeie’ golven, zere armspieren en 2 kapotte voeten later hielden de surfers het voor gezien.
Hier een kort filmpje van z’n skills: http://bit.ly/wFsgJp

Woensdag hebben we vanaf het strandje Store Bay een boottochtje van 2,5 uur gedaan naar het Burroo reef, een koraalrif van een aantal kilometers lang. De boot had een glasbodem zodat we het rif goed konden bekijken vanuit de boot. Allerlei soorten en maten koraal in verschillende kleuren, felblauwe visjes, alen... Het blijft fantastisch die onderwaterwereld! We konden er ook nog even snorkelen maar door de sterke stroming was dit wel zwaar. Na de boottocht hebben we een heerlijk verlaten bounty-strandje gevonden waar we op 2 mensen na de enigen waren en hebben we onder een palmboompje op het witte strand liggen chillen. Viva vakantie! Een taxi terug naar het guesthouse was alles behalve moeilijk te vinden. Op de doorgaande weg kun je in principe elke auto aanhouden. Ze zijn niet te onderscheiden van normale auto’s, maar 9 van de 10 keer is het een ‘taxi’ die je voor omgerekend €0,50 p.p. overal heenbrengt. Ideaal dus! Ook op Tobago zijn de mensen echt superaardig. We worden door iedereen gegroet, mensen maken een praatje met ons en iedereen is benieuwd hoe we het vinden op de eilanden. Ook zijn ze ontzettend behulpzaam. We kregen zelfs een gratis lift van een taxichauffeur! :-)

Vrijdags hebben we de bus gepakt naar de eastside van het eiland. We zijn uitgestapt in de dorpjes Speyside en Charlotteville. We hebben er wat rondgelopen en een drankje gedaan op het terras maar in beide dorpjes was weinig te doen. De busrit was overigens fantastisch! Het eiland is ontzettend groen. De route naar het oosten loopt hoog langs de kust en na elke bocht konden we weer genieten van een geweldig uitzicht over een nieuwe baai van Tobago.

En nu verder...
Vandaag pakken we de ferry terug naar Trinidad. Aangezien deze best-wel-grote boot op de heenweg nog aardig schommelde, en we er wat witjes vanaf kwamen, drogeren we onszelf vandaag met reistabletten. We overnachten vanavond in hetzelfde ‘gastvrije’ hostel en morgenmiddag vliegen we terug naar Zuid-Amerika met als bestemming Georgetown, de hoofdstad van Guyana. Hier blijven we maar een paar dagen, dus jullie kunnen al snel weer uitkijken naar een nieuw verslag!

Wist-je-dat...
- het stuur van de auto’s in T&T aan de rechterkant zit?
- de mensen dus ook aan de linkerkant van de weg rijden?
- dat best wel ff wennen is als je ernaast zit?
- we in 2012 alleen nog maar op eilanden zijn geweest?
- de laagst gemeten temperatuur ooit op Tobago 17 graden (’s nachts) is?
- (ff heel wat anders) er op 22 maart 2011 2 mensen zijn omgekomen tijdens het boottochtje bij de Iguazu Watervallen in Argentinië?
- Gijs en Marle dit boottochtje ook hebben gemaakt in juli?
- Carnaval in T&T net zo groot is als in Rio de Janeiro?
- wij wederom te vroeg zijn om hier iets van mee te pikken?
- de foto’s hier staan: http://bit.ly/zCM5QP ?