Welcome to the jungle!

Hola lieve mensen,
Volgens de berichten hebben jullie deze week nog wat zon gezien, maar ook wij zijn de afgelopen twee weken weggesmolten. Nu we de kustlijn en het zuiden van Peru gezien hebben zijn we wat noordelijker gereisd om wat van het junglegebied van Peru te zien.

Even een mededeling:
We hebben met veel verdriet plotseling afscheid moeten nemen van onze dierbare telefoon, die tijdens een tour waarschijnlijk is gejat. Dit verlies betekend voor jullie dat we momenteel niet bereikbaar zijn. Wanneer we een nieuwe telefoon hebben laten we het weten, maar mochten jullie onze stemmetjes missen tot die tijd, laat dan je telefoonnummer even achter via een mailtje (lottehaarhuis@hotmail.com of sandergiesen82@hotmail.com)!

Cusco (15-09 t/m 24-09)
Een geweldige stad, allereerst omdat het Hollandse restaurant ‘El Cholandes’ er zit! Dit paradijsje kwamen we op één van de eerste avonden tegen en we hebben gelukzalig gesmuld van de bitterballen, gehaktballen, hutspot, broodjes kroket en patatjes oorlog (jep, en dat allemaal op 1 avond!). We zijn er daarna nog 3 keer teruggekomen want het Cocktail Heppie Hour beviel ons ook reuzegoed :-) .
Cusco is de meest toeristische stad van Peru dus vielen we niet echt op met onze blanke koppies. In het centrum werden we voor de voeten gelopen door verkopers, hebben we zo’n 300 massages afgewezen en met het aantal flyers wat we aangeboden kregen, kunnen we een compleet plakboek vullen. Maar tis niet voor niets zo toeristisch. De oude gebouwen en smalle klinkerstraatjes maken Cusco tot een prachtige, romantische stad waar we een heerlijke tijd hebben gehad. Daarnaast worden er vanuit Cusco tours aangeboden naar het wereldberoemde Machu Picchu. Via een Nederlandse man, die al een aantal jaar in Peru woont, hebben we ‘n tour geboekt.

Inca-jungle-trail naar Machu Picchu (18-09 t/m 21-09)
Je kan niet naar Peru gaan zonder Machu Picchu te bezoeken. Wij (Sander & Lotte) hadden het wel ´n beetje gehad met de Inca´s en al hun stenen muurtjes, maar dit moest een van hun meest legendarische bouwwerken zijn, dus vooruit, we geven ze nog één kans. Er zijn verschillende manieren om op deze heilige plek te komen. Wij kozen er voor om een 4-daagse trektocht te maken over Inca-paden door de jungle. We hadden er zin in, dus op dag 1 stonden wij natuurlijk ´s ochtends vroeg al te popelen. Ons enthousiasme werd getemperd door de reis van 5 uur in ´n minibusje en de regen die met bakken uit de lucht kwam zetten (Fons ontkent dat het heeft geregend tijdens hun maand in Peru, dus hij stond niet toe dat hier foto´s van werden gemaakt). We werden hartelijk ontvangen op een koffieboerderij, waar Julia en haar gezin ons een traditonele lunch voorschotelden, bestaande uit maissoep en rijst met kip. Uiteraard kregen we ook een vers kopje koffie. Uit een klein kannetje met geconcentreerde koffie schonk je jezelf een beetje in, wat je aanvulde met warm water. Pas nu kwam Fons er achter dat hij in het hostel in Puno alleen die geconcentreerde koffie had gedronken. Hij vond hem toen ook al wat aan de sterke kant :-) De middag stond in het teken van de ´chacra´. Dit is de groentetuin / akker van de Peruaanse boer. Logischerwijze stond deze vol met koffieplanten, waar Julia, in de ogen van bepaalde personen die zo snel en zo ver mogelijk de jungle in wilden duiken (wij dus), veel te lang over door bleef praten. Gelukkig had de moestuin nog wat meer te bieden, zoals o.a. 4 soorten bananen, maracuyavruchten, suikerriet, palta´s (zeg maar avocado´s), mandarijnen en carambola’s. Het leuke was dat we zelf alles mochten plukken en proeven. Dit leverde de nodige mmm´s op, maar ook de ieuw´s en zure gezichten waren goed vertegenwoordigd. Bij zonsondergang wandelden we terug en genoten we van het op een houtvuur bereidde diner. Opnieuw deden met name alle kinderen het werk, zonder dat Julia ergens om moest vragen. Dit tot verbazing van met name Brigitte ;-) Nadat de mannen de slaapkamers spin- en kakkerlakvrij hadden gemaakt konden ook de vrouwen met een gerust hart gaan slapen.

Op dag 2 stond wat meer actie op het programma. Na het ontbijt wandelden we door de jungle naar buurman Raul die een cacaoplantage heeft. We kregen een mini-workshop chocolademelk maken. Het proces in het kort: men plukt een cacaovrucht, men haalt de bonen eruit. Deze worden 4 tot 6 dagen met rust gelaten, zodat ze gaan gisten. Vervolgens drogen ze nog 2 dagen tussen bananenboombladeren. Dan rooster je ze 30 minuten om ze daarna te pellen en te malen. De cacaopasta zeef je tot slot in kokend water en voilá: chocolade-’melk’. Zoals dat in kookprogramma´s gaat, sloegen ook wij de stappen over die te veel tijd in beslag namen. Het eindresultaat smaakte wat bitter, maar verser en puurder dan dit krijg je het niet. Raul en z´n zwijgzame broer werden bedankt en onze tocht ging verder per taxi (inclusief wazige taxichauffeur die geen Engels kon, maar wel dol was op muziek uit de ´80s). In de middle of nowhere tussen een berg en een rivier werden we gedropt en wandelden we richting slaapplaats numero twee. Sharon, onze gids van 1,49m, leek geen enkele moeite te hebben met de steile berghelling . Bij ons, lange, fitte Hollanders, parelden toch wat zweetdruppels op het voorhoofd. Dit had uiteraard niets te maken met ons gebrek aan conditie, maar alles met de ijle lucht en de warmte ;-) Het smalle wandelpad leidde ons langs fantastische uitkijkpunten, prachtige flora en drogende coca-blaadjes. Één snuifje en we konden er weer helemaal tegenaan :-D

Na 3 uur lopen kwamen we aan bij de koffieboerderij van Alejandro. Zo mogelijk werden we hier nog gastvrijer ontvangen. Wat we zagen zou in Nederland absoluut niet kunnen, maar hier in Peru klopt het gewoon: in de keuken liepen kippen, kuikentjes, honden, puppies, ´n kat én wel 25 cavia´s!! Het mooie is dat elk dier z´n toegevoegde waarde heeft. De hond dient als bewaking, de kat houdt, ironisch genoeg, het huis ongediertevrij (maar laat de cavia´s en kuikens met rust), de kippen zorgen voor eieren en vlees en de cavia´s zijn dé lekkernij voor feestdagen. Graag hadden we deze geproefd (ahh... zielig), maar de oven was kapot (oh... gelukkig).

Na de lunch, die geheel bestond uit elementen die op de boerderij te vinden zijn, mochten we aan het werk. Alejandro nam ons mee naar zijn chacra om koffiebonen te plukken. En als je in de bergen woont, dan ligt je ´akker´ dus ook tegen ´n berghelling. De koffiebonen zitten als ze rijp zijn in een rood jasje en aan ons de taak in ´n uurtje onze geïmproviseerde rugzak zo goed mogelijk te vullen. Niet verrassend eindige de boer zelf op de 1e plek, maar Fons behaalde ´n eervolle 2e plek. Eerlijk is eerlijk, de roze ´rugzak´ stond hem ook het beste. Alles bij elkaar hadden we genoeg voor ´n bakkie koffie. Opnieuw sloegen we het sorteer- en droogproces, dat een week in beslag neemt, over en gingen we direct verder. Koffiebonen hebben van nature gewoon ´n pinda-kleur. Een half uurtje roosteren in een aardenwerken pot op houtvuur geeft ze ´n mooi bruin kleurtje. Nog ff malen en tadaa: koffie. Sander, die geen fan van koffie is, wilde liever een kopje thee. Geen probleem zegt Alejandro. Hij loopt naar buiten, plukt een stengel, legt er ´n mooie knoop in en gooit deze in ´n kopje heet water en dan heb je dus limoenthee. Zo simpel, zo lekker. Het kenmerkt hoe dicht de mensen hier bij de natuur leven. Na het diner volgde wederom ´n insectenjacht en vielen we luisterend naar alle onbekende dierengeluiden in slaap.

De volgende dag stond er een wandeling van in totaal zo´n 6 uur op het programma. We daalden over een schitterend junglepad af naar de rivier, waarlangs we over keien en rotsen liepen. We kruisten de rivier door van steen naar steen te springen, maar ook via loopbruggen en zelfs via ´n kabelbaantje. Dit haalde natuurlijk het kind in ons (lees: Sander) naar boven en met veel plezier trokken we ons zelf aan het touw naar de overkant. De beloning voor het ´harde´ werken waren de warmwaterbronnen, midden in de bergen. Van het wandelen hadden we het toch wel wat warm gekregen, dus de baden hadden helaas niet het gewenste verkoelende effect. Ff lekker chillen op de ligstoelen dan maar en kijken naar de Peruaanse bouwvakkers die met z´n 3-en minuten lang over het plaatsen van één steen deden. De Inca´s zouden zich kapotschamen als ze dit werktempo zouden zien.

Na een uurtje badderen en zonnen pikte wazige Willie (de taxichauffeur van dag 2) ons op en bracht ons naar Hydro-electrica. Hier vertrekken de treinen naar het dorp Aguas Calientes, dat aan de voet van de berg ligt waarop Machu Picchu is gebouwd. Letterlijk aan het spoor werd door ´n lokaal vrouwtje ´n lunch in elkaar geflanst. Het eettentje stond zo vast langs de rails dat het luifel moest worden ingetrokken voor ´n passerende trein. Nu mogen deze hier maar zo´n 45 km p/h, maar toch. Sportief dat we zijn, pakten wij niet de trein, maar liepen we de laatste 12 km langs het spoor. Het begon te regenen (volgens Fons niet), maar doordat het nog steeds vrij warm was, was dit niet hinderlijk, eigenlijk wel lekker zelfs. Na 3 uur lopen kwamen we aan in het mega-toeristische Aguas Calientes. In ´n pizzeria voerden de rokers en de niet-rokers ´n strijd over de keuze van tafel. De oplossing werd gevonden in ´n tafeltje dat door ´n raam was geplaatst. Zo zaten de niet-rokers (de jongelui) binnen en de rokers (de ouwelui) buiten. We aten wat en dronken cocktails (heppiehour: 3 voor 1) en maakten er ´n gezellige avond van. De nacht brachten we door in een ongediertevrij hotel.

Ja, eindelijk. Op dag 4 van onze trektocht gaat het dan echt gebeuren. We gaan Machu Picchu zien. Door het hele land zijn we al doodgegooid met posters van deze plek. We hebben ons zelfs wel eens afgevraagd of het nog wel zin heeft om er heen te gaan. Om 5.15 uur opstaan en met de 1e lading bussen mee naar boven. Het is belangrijk er zo vroeg mogelijk te zijn, voor de grote stroom (voornamelijk Amerikaanse) toeristen met de trein van 10.00 uur aankomt. Dan loop je via een aantal trappen naar de terrassen die uitzicht bieden op de verlaten stad. Je komt boven en dan: WAUW!!* Vervolgens komt de zon op boven de bergen: DUBBEL WAUW!!* Zit je gewoon ff op een rots je meegebrachte ontbijtje op te peuzelen terwijl je naar één van de mooiste plekken op aarde kijkt.

Daarna hebben we nog even de ‘Inca-brug’ bezocht. Dit is een bouwerk(je) dat langs een overhellende bergwand is geplaatst. Ook mocht je zelf door de stad dwalen, waar op dit moment alleen nog wat geïmporteerde lama’s rondhuppelen. We konden geen andere conclusie trekken dan dat die Inca’s aardig hun best hadden gedaan. Fons & Sander beklommen de berg Huayna Picchu die net achter de stad ligt. Slechts 400 mensen per dag mogen deze berg ‘beklimmen’. Boven aangekomen klonk het wederom: WAUW!*We sloten de trip af met een gezamelijk bergafwaartse wandeling naar het dorp en vertrokken richting Cusco. Nadat 3 eerdere pogingen om per spoor te reizen waren mislukt, zaten we (S&L) dan eindelijk in een trein. Voor het eerst sinds 10 maanden. Kedeng kedeng Oehoe!

*Zie foto’s, dan snap je het!

Hiep hoera, Fonsie 56 jaar!
Donderdag moest Fons eraan geloven; weer een stapje dichter bij de 60 ;-). Met de ballonnen die Brigitte voor de kids had meegenomen, hebben we een mooie verjaardagsstoel gemaakt voor het feestbeest. Omdat Fons zo ongeveer elke dag zit te zeuren dat hij eieren bij het ontbijt wil, hebben we hem verrast met een omelet, een gekookt ei, gebakken ei, een roerei en een fles bacardi. Daar wastie wel ff zoet mee! ’s Middags hebben we paardgereden. Fons wist van niks dus onder het mom van ‘even wat foldertjes halen’ hebben we hem meegelokt naar een tourbureau. Aangezien de beste man geen woord Spaans spreekt geloofde hij onze folder-smoes nog steeds toen we in een taxi naar het buitengebied reden (want die foldertjes lagen dus bij een ánder tourbureau...) Pas toen we bij de ranch aankwamen waar de paarden stonden had hij door dat er hier geen foldertjes te halen vielen! Zal de leeftijd wel zijn, haha. Het paardrijden was super. Chapeau chapeau voor F & B die voor de eerste keer in hun leven op een paard hebben gezeten. Dapper!! De route liep van smalle paadjes naar een uitgestrekt bergachtig gebied en de paarden sjokten mooi henig voort. Het gaf ons een heerlijke gevoel van vrijheid om op een paard door dit prachtige landschap te rijden.

Echte tukkers (en een achterhoeker) in de jungle! (25-09 t/m 30-09)
Nu we toch ‘into the jungle’ waren, zijn we ook gelijk maar ff het Amazonewoud ingedoken. De bestemming was Puerto Maldonado, een klein stadje middenin de bushbush maar wel bereikbaar per bus. We zaten in een überchill hostel genaamd ‘Tarantula’ (goh) iets buiten de stad, in de jungle. Zwembad en hangmatten erbij, een heerlijk ontbijt en aapjes die letterlijk langs ons raam slingerden. En dat allemaal voor maar €2,- p.p. (bleek foutje te zijn geweest bij het boeken, eigenlijk €8,- p.p. ghegheghe!) We hebben het stadje even bekeken maar het was zondag dus het meeste zat dicht. Omdat het bijna 40 graden was zijn we dus maar lekker aan het zwembad gaan chillen (lees: zweet afvegen en muggen doodslaan).

De volgende 3 dagen zijn we op jungletour geweest. In eerste instantie zouden we de 2 nachten in een lodge doorbrengen, maar door vage Peruaanse redenen kon dat op het laatste moment niet meer doorgaan. Of we dan maar in een tentje wilden slapen.. Tuulk wilden we dat wel! Kan het nog avontuurlijker?! Ja dat kan dus. Onze kampeerplek beschiktte namelijk niet over een douche en het ´toilet´ was een latrine (gat in de grond, middenin het bos), met een bewegende bruine massa erin. Welcome to the jungle! We kampeerden bij een familie aan de oever van ´laguna Sandoval´, een schitterend maanvormig meer, waar we gelukkig nog even een duik in konden nemen want echt; in de jungle is het zelfs in de schaduw van de bomen lóei en lóeiheet. Toch blijft het een eng idee om tussen de piranha´s, kaaimannen, anaconda´s en pijlstaartroggen te badderen. Plassen in het water kon ook niet wegens de beruchte penis-fish ;-) De familie heeft gedurende de 3 dagen heerlijk eten voor ons bereidt. Van rijst, opgevouwen in een blad, tot piranha, het was allemaal om te smullen. Wij vonden het super om weer in onze sexy outfits door de jungle te banjeren en ook F & B genoten enorm van de natuur, de dieren en alle vreemde geluiden die we om ons heen hoorden. Hoe het kan weten we niet maar we hadden in vergelijking met onze jungletour in Bolivia een stuk minder last van muggen. Hoera!

Gedurende de 3 dagen hebben we in een boomstammetje over het meer gevaren om otters, apen, schildpadden, slangen, een luiaard en allerlei vogels te spotten en in het donker lichtten de kaaimanoogjes op door onze zaklampen. Vanuit het meer stroomden smalle, begroeide riviertjes verder de jungle in. Het was net alsof we in een film zaten toen we hier muisstil doorheen kanooden. Af en toe sloegen we een varen uit ons gezicht en aan de kant lagen kaaimannen naar ons te loeren, very avontuurlijk! Onze gids Marco wist echt álles over de natuur hier en kon elk dierengeluidje thuisbrengen. Dachten wij dat we een aap hoorden, bleek het een insect te zijn.. (of die man heeft ons maar wat wijsgemaakt, haha) Verder hebben we veel tijd tussen de boompies doorgebracht. Het ene moment stonden we verdekt opgesteld tussen de bladeren om gekleurde papegaaien te zien eten, het andere moment hingen we aan een liaan Tarzan te immiteren of waren we op tarantulajacht.
Het slapen in een tentje was voor ons echt weer een WAUW-moment. Om jullie ff aan het kwijlen te maken: we sliepen slechts in een binnententje van gaas dus ´t leek net of we buiten lagen. Daar lig je dan, in het pikkedonker, zwetend op een matrasje naar de miljoenen sterren te kijken met ál die vreemde geluiden om je heen. Wát een geweldige ervaring!! Af en toe werden we wakker van een plesje water op ons gezicht. De volgende ochtend kwamen we erachter dat dit geen water was maar insectenpis! Ieieiehh.. (Kwijlen jullie nog steeds?). Nacht 2 brachten we door op een andere kampeerplek. Deze had wél een ´douche´! Dit staat met recht tussen aanhalingstekens omdat het niet meer was dan een klein poeltje midden in het bos, waarbij we onszelf konden ´wassen´ door het bruine-met-mieren-gemengde-water met een emmer over ons heen te gieten. Achjaaa! Op de laatste dag van de tour heeft Lotte vriendschap gesloten met een klein baby brulaapje dat niet meer bij haar weg was te slaan. Waarschijnlijk zag hij een moeder in haar ;-) Inclusief aap hebben we via een smalle houten loopbrug op 40 meter hoogte over de bomen gelopen en via ziplines zijn we van boom naar boom getokkeld. Wat een heerlijk gevoel krijg je om daar aan een kabel te hangen en over de Amazone te zoeven, geweldig! Hierna zat de tour er helaas weer op en zijn we teruggevaren naar Puerto Maldonado.

De laatste 2 vakantiedagen van F & B hebben we doorgebracht aan het zwembad van ons hostel. Af en toe kwam er nog een aapje langs om te spelen (nee hiermee bedoelen we niet het dochtertje van de hosteleigenaar) en het hostel deed zijn naam eer aan door de tarantula’s die ’s avonds op de veranda zaten. Jemig de pemig wat zijn die beesten ontzettend groot en harig zeg!! Je zou ze haast willen aaien. Wij hebben ons leven voor jullie gewaagd om mooie foto’s te schieten! Vrijdagochtend hebben we de 2 backpackers op het vliegveld gezet en afscheid genomen. Huul´n! :-(. (Schoon)pap en (schoon)mam: Bedankt voor deze geweldige, avontuurlijke en gezellige maand! We hebben het omeunig naar onze zin gehad met jullie!

Door Fons & Brigitte:
Lieve Lotte en Sander. Ook ons werd gevraagd om iets te schrijven over onze ervaringen in Peru. Nou, wij kunnen volmondig zeggen dat we een onvergetelijke maand hebben gehad! Het was zó heerlijk om jullie eindelijk na 9 maanden in onze armen te kunnen sluiten. Wát een ontvangst door jullie twee toen we aankwamen in Lima! Jullie hadden al een kamer voor ons geregeld en boven ons bed hadden jullie de zelfgemaakte letters ‘bienvenidos a Peru’ gehangen. We vormden al snel een team en we hebben ervaren hoe jullie als backpackers door Zuid-Amerika reizen door zelf een maand met jullie mee te reizen. Wat is het een prachtig en afwisselend land is Peru. Van de kust naar de woestijn, van het Andesgebergte tot in de jungle van de Amazone. We hebben het allemaal meegemaakt. Overal was de natuur en het klimaat anders. Wat ons opviel was dat de mensen zo bescheiden en aardig zijn. Ook het tijdsbesef speelt hier nauwelijks een rol. Kortom: we hebben ontzettend genoten, gelachen, geborreld, goede gesprekken gehad, heel afwisselend eten gehad van rijst, gevouwen in een blad, tot een patatje oorlog! We hebben gezien hoe sociaal jullie zijn naar de mensen en alle dieren. Als er eten overbleef werd het bewaard voor een zwerver of voor de zwerfhonden. Sander en Lotte, we zijn zo trots op jullie, hoe jullie alles regelen en uitzoeken. Lotte... Fijn dat je je spontaniteit nog altijd hebt behouden. Heel erg bedankt voor alles en we zullen jullie ontzettend missen. We houden van jullie en wensen jullie een goede reis verder! Liefs pap en mam

En nu verder...
Wij zijn de hitte, de beessies en de bushbush nog lang niet zat! Momenteel zijn we ff terug in Cusco om eens even flink te stappen en over een paar dagen gaan we de jungle weer in. Onze volgende bestemming is Iquitos, een afgelegen plaatsje in het noorden van Peru dat midden in de jungle ligt. Het plaatsje zelf heeft weinig te bieden maar het gaat ons om de tocht ernaartoe. Omdat er geen wegen naar toe lopen willen we proberen of we met een vrachtschip mee kunnen varen. Ons volgende avontuur!

Wist-je-dat...
- dit verslag veeeeeeels te lang is om ook nog wistjedatjes bij te verzinnen?
- je voor de véééééle foto´s kunt klikken op http://bit.ly/rcezdv ?