Adios Bolivia, ¡Hola…. Paraguay!

Hola amigos de Holanda! ¿Cómo están?
Met ons gaat alles nog steeds fantástico.

Aangezien we geen rekening hebben gehouden met de winter in het zuiden van Zuid-Amerika hebben we onze reisplannen iets omgegooid. De temperaturen onderin Chili en Argentinië zijn in de wintermaanden sub-antartisch (oftewel: fucking koud), dus we maken nu eerst een rondje door Paraguay (maart), Brazillië (april) en Uruguay (mei) en gaan daarna pas door naar Argentinië en Chili en blijven dan in het (warmere) noorden.

Ons NIEUWE nummer in Paraguay is 00595 982 66 73 70. Om ons te bellen voor slechts € 0,09 p/m bel je naar 0900-0582, wacht op de welkomstboodschap, toets ons nummer in en sluit af met een hekje (#).

Copacabana (11-02 t/m 13-02)
Onze laatste trip vanuit La Paz was naar Copacabana. Vrijdagochtend zijn we per bus vertrokken. De rit die normaal 4 uur duurt ging uiteraard gepaard met vertraging. Op de plek waar we met de veerpont het water moesten oversteken was een grote touringbus in het water gevallen (?) en totdat die weer aan wal stond lagen alle veerpontjes stil.. Met zo´n 10 duikers in het water en 300 man (waaronder Sander :) ) aan de kant met touwen in de weer was het een allemachtig prachtig spektakel om te zien, al verliep het volgens ons allemaal wat traag. 4 uur en een ongeduldige Sander en Lotte later konden we dan eindelijk het water over.

Copacabana ligt tegen een van de bergen die het gigantisch grote Titicacameer omringen. Dit prachtige meer ligt op de grens van Bolivia en Peru en is met 4.000 meter het hoogste bevaarbare meer ter wereld. Toen we ´s avonds aankwamen was het al donker, maar de volgende dag hebben we na een korte, maar steile klim genoten van het prachtige uitzicht vanaf een rots boven het heldere blauwe water. Ook was er zaterdag een autozegening in het dorp. Kleine mini´s tot dikke mercedessen... allemaal werden ze versierd en met wijwater (en bier!) besprenkeld. Aparte bedoeling. Mochten jullie je dus vervelen, giet een pijpje bier over je auto, schijnt goed te zijn :-)

Omdat we een keer wat anders wilden dan rijst en patat zijn we ´s avonds bij de Italiaan gaan eten. We bestelden spaghetti en chili con carne. Zoals in de meeste reataurants in Bolivia is de helft van wat de menukaart aanbiedt niet op voorraad. Zo was er ook géén spaghetti, dus werd het alsnog een schnitzel... met patat! We hadden alle hoop gevestigd op de chili con carne, totdat we een lap vlees zagen aankomen met daarin een peper gedouwd (de chili!). Uiteraard geserveerd met patatos en rijst. Na een wellus-nietus spelletje met de 12-jarige ober hebben we ons er maar bij neergelegd dat dit toch écht wel chili con carne was... Smakelijk! Na het eten hebben we vanaf ´onze´ rots romantisch naar de schitterende zonsondergang gekeken...

Zondags zijn we per boot naar ´La Isla del Sol´ (het eiland van de zon) gevaren, natuurlijk bedacht door onze grote vrienden de Inca´s. In 4,5 uur tijd zijn we het bergachtige eiland van noord naar zuid overgelopen. Een prachtige, maar pittige wandeling waarbij we Bolivia aan de linkerkant en Peru aan de rechterkant zagen liggen. Mooi uitzicht en overal kleine incaruïnetjes...

´s Avonds hebben we de bus terug naar La Paz gepakt. Aangekomen bij ´ons´ hostel bleken alle kamers vol te zijn. Gelukkig boodt de wasvrouw (die ook in het hostel woont) ons een slaapplek aan in haar huiskamer. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt en even later lagen we op 2 matrasjes tussen haar trouwfoto´s te slapen. Een lief gebaar, al moesten we wel de volle mep betalen voor de overnachting!

Uyuni (16-02 t/m 19-02)
Dinsdagavond hebben we de nachtbus gepakt naar het zuiderlijk gelegen Uyuni, een lelijk, hoog gelegen dorpje op de laagvlaktes van het Andesgebergte. De bus zou ´s ochtens tegen 6.00 uur aankomen dus konden we mooi slapen tijdens de rit, dachten we... ECHT NIET DUS!! De zandweg, hobbelweg, gat-in-de-weg maakte het vrijwel onmogelijk om ook maar even in te dommelen. Halfdood kwamen we na een lange nacht ein-de-lijk aan in Uyuni. Omdat we in verband met onze visa nog maar anderhalf week in Bolivia mochten blijven en nog best wel wat plannen hadden in die korte tijd, besloten we om diezelfde dag nog maar op pad te gaan. We hebben een 3-daagse tour geboekt door het hoge, koude Andesgebergte. Samen met Agostino de chauffeur/gids/kok, een klef Brazilliaans stel en 2 Chileense vrouwen van middelbare leeftijd vertrokken we een beetje verdoofd met een 4x4 jeep. We hebben een verlaten treinkerkhof bezocht waar nog antieke treinen stonden die vroeger voor o.a. de Engelsen goud, zilver en mineralen vervoerden. Na hier ff leuk gespeeld te hebben zijn we verder gereden naar Salar de Uyuni, een eindeloze witte zoutvlakte van zo´n 11.500 km2, best groot dus. Door de regen lag er een laag water van 10 centimeter over de vlakte waar we doorheen gelopen hebben. Een bizarre ervaring! Midden op de vlakte staat een hotel van zout waar we geluncht hebben (lama-vlees!) met een snufje zout... :) Vervolgens zijn we verder gereden naar een dorpje waar we geslapen hebben.

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar de vallei van de rotsen, een enorme vlakte vol met vulkanische rotsen in allerlei herkenbare vormen (zie foto´s). Vervolgens zijn we langs meren gereden waar flamingo´s pootje stonden te baden. Het landschap in het Andesgebergte is ongelooflijk indrukwekkend. Het is een gigantisch uitgestrekte rotswoestijn vol met stenen en besneeuwde bergen, gelegen op de grens met Chili. Overal zagen we lama´s en hertjes en de meren zagen roze van de flamingo´s. De 2e nacht hebben we op 4.500 meter hoogte bij ´la laguna colorado´ (het gekleurde meer) geslapen. Overdag kleurt dit meer bloedrood. In de wintermaanden kan het op die plek -30 vriezen. Brr... Het meer is omringt door vulkanen. Om 4 uur ´s nachts (!!) zijn we opgestaan en naar een nog hoger gelegen slapende vulkaan gereden. In de krater hebben we de geisers van ´sol de mañana´ en gloeiendhete modderpoelen gezien. De hete stoom die door de geisers naar boven spoot voelde heerlijk aan in de kou. Tijdens de zonsopkomst hebben we ontbeten bij een warmwaterpoel van 37 graden, waarin Sander een heerlijke duik heeft genomen. Vervolgens zijn we door de woestijn van Salvador Dalí naar ´la laguna verde´ (het groene meer) gereden die groen (goh..) kleurt in het zonlicht. Het meer ligt op meer dan 4.500 meter hoog en ziet er super uit, met op de achtergrond de vulkaan Licancabur en daarachter de Chileense kust. Daarna zijn we begonnen aan de 8 uur durende terugrit naar Uyuni, door de hobbelige Andes woenstijn.

De tour was uniek, maar toch geven wij de voorkeur aan iets hogere temperaturen en iets meer zelf ondernemen in plaats van de hele dag in een jeep zitten. Het scheelde dat we nu brak waren...
Omdat de 2e klasse van de nachttrein naar Tupiza vol zat en de 1e klasse 3x zo duur was, hebben we terug in Uyuni een hostel gezocht en de volgende dag om 6.00 uur de bus gepakt naar Tupiza, waar we even lekker hebben bijslapen..

Tupiza (19-02 t/m 22-02)
De busrit was ondanks de vroegte geen straf. Bijna de hele weg hebben we uit het raam zitten staren naar het rotsenlandschap en de cactus-woestijn (deed ons denken aan Burger´s Zoo!)
Onze reisbijbel vindt Tupiza een lelijk dorp, wij vinden het erg geweldig. Goed(koop) hostel, aardige mensen, heerlijke temperatuur en lekker, goedkoop eten. Er zijn zo`n 8 `Pizzaria Italia`s´ in Tupiza dus de keuze was niet zo heel moeilijk aangezien de menukaarten precies hetzelfde waren (ondanks dat sommige álles hadden, behalve vlees...:-s). We zijn in totaal 4 dagen in Tupiza gebleven. Bij aankomst zijn we, na het vinden van een hostel, gelijk in slaap gevallen. De tweede dag hebben we uitgebrakt en aangezien De Graafschap van rivaal Vitesse verloren had (natúúrlijk volledig onterecht; Hugo wat doe je nou?!) hebben we `s avonds maar een flesje drank soldaat gemaakt op het plein. We hebben besloten om jullie de foto´s dáárvan te besparen ;-) De volgende dag hebben we te paard een rit door de mooie natuur gemaakt. Langs de rode rotsen en cactussen leek het net of we op onze schimmelkes door het wilde westen reden, echt super! De laatste dag zijn we er zelf op uit getrokken om een wandeling te maken. We hadden een mooie route gevonden van zo´n 28 km lopen, maar hoe verder we liepen hoe moeilijker de ´weg´ te volgen was. Na 15 km, een heel cactus-bos, helemaal onder de modder en met 30 doorns in onze voeten besloten we toch maar om te keren en dezelfde weg terug te lopen. Toch was het wederom een geslaagde dag en na het eten hebben we de nachtbus gepakt naar onze laatste bestemming in Bolivia, de stad Sucre.

Sucre ( 23-02)
De op één na grootste stad van Bolivia. We zijn woensdagochtend aangekomen, wederom brak van de busreis. Sucre is een oude, koloniale stad vol met mooie gebouwen en veel groen. We hebben het centrum rondgelopen en een begraafplaats bezocht. Vooral dit laatste was erg indrukwekkend; de rijkste mensen, waaronder presidenten, van Bolivia liggen hier begraven en naast normale graven zijn er complete tempels gebouwd waarin hele families liggen. Verder hebben we eigenlijk gewoon een beetje gechill´t en ´s avonds de nachtbus naar Santa Cruz gepakt, waar we nu (na dit al 2x eerder geroepen te hebben) écht nooit meer terugkomen. Helaas ligt deze sauna wel op de route naar Paraguay dus is het niet anders.

Busreis Sucre Santa Cruz (23-02 t/m 25-02)
Busrit van 15 uur, niet heel boeiend. Of toch wel? Op dit traject reden die dag geen bus-semi-cama´s (bus-half-bed) en de bus-cama (bus-bed) was wat prijzig. Dus op advies van een vriendelijke dame besloten we toch maar met een ´normale´ bus te gaan, de voorste plaatsen (boven de chauffeur) hebben doorgaans wat meer beenruimte. De voorgaande nacht hadden we al 12 uur (i.p.v. 9 uur) in een bus gezeten en in Santa Cruz zouden we binnen 24 uur de volgende lange busreis naar Paraguay tegemoed zien, dus we keken toch wel tegen deze busreis op. Niet geheel onterecht. We vertrokken om 16.45 uur slechts 15 minuten te laat, maar door de hevige regenval druppelde het door het kapotte raam (?!) naar binnen. Niet heel hard, maar voldoende om je te realiseren dat dit in 15 uur een behoorlijke plas op ging leveren. Met plastic zakjes stopten we het gat tevergeefs dicht. We reden door de bergen en door de regen was een deel van de zand/modderweg gedeeltelijk weggespoeld en gedeeltelijk geblokkeerd met stenen en modder, waardoor we na een uur al stil stonden. Nadat een tegenliggende vrachtwagen toch door de modderrivier was gebanjerd volgde onze bus dat voorbeeld. We konden verder! Inmiddels was het donker geworden en dat gaf een extra dimensie aan de rit. Doordat we direct achter de voorruit zaten leek het net een pretparkatractie waarbij de chauffeur in volle vaart stenen, honden en geiten moest ontwijken. Niet veel later stonden we echter weer stil. Dit keer was de meegesleurde laag stenen zo dik dat er een graafmachine aan te pas moest komen. Na een dik uur reden we over het geïmproviseerde pad verder. Voor een laat diner (lees: klef plakje hamburger) stopten we bij een soort wegrestaurantje en daarna vielen we vermoeid van de vorige nacht in slaap, er vanuitgaande dat we het ergste achter de rug hadden.

Rond 1.00 uur stonden we wederom, nadat we rond middennacht ook weer even gestremd waren, voor de 4e keer stil. De regendruppels hadden zoals verwacht de vloer overgenomen, maar helaas waren ook Lotte´s schoenen en sokken doorweekt en tot overmaat van ramp kwamen de druppels nu ook uit het plafond lekken. Na een klim- en klautertocht over kinderen die in het gangpad sliepen vonden we godzijdank op de achterste rij van de bus 2 vrije, droge stoelen. Hier dommelden we verder. Ditmaal was de vertraging 7 uur omdat de regen dit gedeelte van de zandweg in een spekgladde modderpoel op de rand van een afgrond had veranderd. Met behulp van een bulldozer werden de voertuigen die zich hadden vastgereden losgetrokken en nadat er een doorgang was gecreeërd konden ook wij rond 8.00 uur vol goede moed verder. Een zo mogelijk nog bredere modderstroom, dit keer onder in het dal, werd met relatief gemak binnen een half uur doorkruisd. Echter stonden we niet lang daarna voor alweer de 6e keer stil. Met 3 graafmachines was men bezig de weg vrij te maken, althans zo leek het. Bij nadere inspectie bleek men bezig te zijn een hoger gelegen stuk berg af te graven en i.v.m. vallend puin mocht niemand passeren, men wilde het werk ook niet even stil leggen. De ergenis, vermoeidheid en honger namen ondertussen toe. Toen we er na 2 uur eindelijk langs mochten stopten we in het eerstvolgende dorpje om te ´brunchen´, maar voordat ons eten klaar was toeterde en vroemde de bus en moesten we met lege maag naar de bus hollen. In de 14 uur die nog volgden stonden we nog 4x zo´n half uur stil voor soortgelijke hindernissen. Uiteindlijk kwamen we met 18 uur vertraging na een busrit van 33 uur (i.p.v. 15 uur) aan in het door ons afgezworen ´Sauna´-Cruz. Een vervelende manier om afscheid te nemen van het prachtige Bolivia.

Asunción, Paraguay (26-02 t/m heden)
Inmiddels zijn we aangekomen in Asunción, de in het zuiden gelegen hoofdstad van Paraguay. De bedoeling was om eerst een paar dagen in een stadje in het noorden van Paraguay te verblijven omdat we daar de grens over zijn gegaan. Aangezien onze bus niet door de betreffende plaats reed zijn we maar blijven zitten totdat we in de hoofdstad aankwamen. We zijn het gehele land doorkruist per bus dus eigenlijk hebben we alles al gezien (lees: grasvlaktes, struiken en een heleboel NIKS). Gelukkig was het deze keer écht een semi-cama bus dus hebben we goed geslapen! Bij het oversteken van de grens hebben we aan de Boliviaanse kant zonder problemen een eindstempel gekregen. Het was nog vroeg dus de grensbewaker heeft niet opgemerkt dat we stiekumpjes een dag te lang in Bolivia zijn gebleven (ghe-ghe!). Geen boete dus! In Paraguay verliep het bij de grenspost iets stroever. Iedereen moest de bus uit, in een line-up gaan staan met zijn bagage voor zich. Stuk voor stuk werden we ondervraagd door een aantal stoer-kijkende brede kerels met pistool’n. Wie we waren, of we drugs bij ons hadden, wat onze ouders deden (?).. Onze bagage werd gecontroleerd, maar behalve 2 geplastificeerde coca-blaadjes die we als souvenir gekocht hebben, werd er uiteraard niets gevonden in onze backpacks.
Na 25 uur bussen zijn we ’s avonds tegen 22.00 uur aangekomen in Asunción, een taxi gepakt naar het centrum en hier een hostel genomen. Gisteren hebben we vooral weinig gedaan. Zondags is sowieso alles gesloten en de siësta kan hier tot zonsondergang duren. De temperatuur kan hier in het middaguur oplopen tot 45 graden, weer lekker warm dus!

En nu verder...
We gaan de komende dagen op zoek naar een gemeubileerd apartementje hier in de stad. Ondanks dat hier niet zo heel veel te beleven is, willen we hier toch 1 of 2 maanden blijven, om weer even een eigen ‘huisje’ te hebben, de backpack weer eens helemaal leeg te halen en even tot rust te komen..

Wist-je-dat...
- we in La Paz 20 broodjes hebben gekocht en deze uitgedeeld hebben aan zwervers?
- de drugs ons op straat werd aangeboden in La Paz?
- wanneer je 2 opvolgende dagen hetzelfde bestelt in een restaurant, het zomaar kan zijn dat je 2 totaal verschillende gerechten krijgt?
- we op Valentijnsdag een heerlijke romantische sorbet hebben gegeten?
- we een mondjevol Portugees geleerd hebben voor wanneer we in Brasil zijn?
- het in Paraguay geen 5 uur maar 4 uur vroeger is dan bij jullie?
- we in Bolivia een totale busreis-tijd hebben van 195 uur?
- we al 30 verschillende slaapplaatsen hebben gehad?
- we nu al 94 dagen van huis zijn en jullie best al wel een beetje missen?!
- de nieuwste foto´s te vinden zijn via http://www.mijnalbum.nl/Album=R3NOKRQR (weer kopieëren en plakken)

Ff op een rij: Wat hebben we gezien, gedaan en meegemaakt in Bolivia:

• Cochabamba
- El Cristo de la Concordia beklommen
- Spaanse lessen gevolgd
- Vrijwilligerswerk gedaan bij Salomon Klein
- Grotten en een canyon bezocht in Toro-Toro
- Geraft en aap-opvang-park Machia bezocht in Villa Tunari
- De dorpjes Punata en Arani bezocht
- La Cancha overgestruind
- Kerst en oud & nieuw gevierd

• Santa Cruz
- De dierentuin bezocht
- Rio Piray (rivier en boulevard) bezocht
- Een dodelijk ongeluk van dichtbij meegemaakt
- Incaruïnes van El Fuerte in Samaipata te voet bezocht

• Trinidad
- Sputterpoep en muggenbulten
- Een motor gehuurd

• Rurreabaque
- Een onvergetelijke busrit
- Een 4-daagse jungletour gemaakt
- Een 3-daagse Pampastour gemaakt
- Sanders 29e verjaardag gevierd (met bijhorende kater)

• La Paz
- Hutspot en kroketten gegeten
- Oude Inca-troep bekeken in Tiwanacu
- De ´Death road´ overleefd
- Gewandeld in Coroico
- Naar Copacabana en het Titicacameer geweest

• Uyuni
- Een 3-daagse tour door het Andesgebergte gemaakt

• Tupiza
- Paardgereden door the Wild Wild West
- Wandeling gemaakt

• Sucre
- Begraafplaats bezocht

Wat hebben we geleerd over Bolivia:
- Wie het laatst remt heeft voorrang
- De toeter is het belangrijkste onderdeel in het verkeer
- Wisselgeld bestaat niet
- Het ís mogelijk dat kip, rijst en patat warm worden geserveerd (wel na goed zoeken)
- Alles, maar dan ook echt álles gaat gepaard met heul veul vertraging
- De bussen moeten schoon blijven, dus afval uit het raam gooien
- We zijn niet naar Zuid-Amerika gekomen voor de kou
- Er is zoveel moois te zien dat mensen die tijd hebben, zoals wij, nog moeten kiezen.