Brasil, lalalalalalalaaaaaaaaaaaaa

Hallo van-het-mooie-weer-in-Nederland-genietende-mensen. Wij hebben inmiddels afscheid genomen van Paraguay en zijn in Brazilië beland, het land dat bekend staat om haar voetbal, carnaval, Amazonegebied en natuurlijk het mooie weer! Omdat Brazilië echt gigantisch groot is bezoeken we nu alleen de stad Rio de Janeiro en gaan dan, misschien via wat andere kustplaatsjes, naar Uruguay. Wie weet komen we later tijdens onze trip nog wel weer terug om de rest van het land te zien.

Busreis van Ciudad del Este naar Rio de Janeiro (18-04 t/m 19-04)
Effe weer klagen! Deze busreis was er een van zo´n 23 uur. Omdat we de grens gingen passeren werden onze tassen doorzocht alvorens het betreden van de bus, die uiteraard een uur te laat was. Toen we daarvoor in de rij stonden, presteerde een Zwitser het om in minder dan een minuut, ongevraagd, zijn hele levensverhaal, connecties met Holland, doel van zijn reis en nog een heleboel andere onzin met ons te delen. Gelukkig zat hij helemaal voorin de bus en wij op de één-na-laatste rij. Achterin de bus bevond zich ook een koffieautomaat dus elke keer als hij koffie kwam halen en bij elke stop greep hij direct weer zijn kans om ons gek te maken met verhalen over auto´s, bananenmilkshakes en het buspersoneel dat hij consequent ‘idiots’ noemde. Hij was echter niet de enige vreemde vogel, want achterin de bus zat ook een klein, iel mannetje van een jaar of 40. Hij leek een beetje op Bart de Graaff (BNN). Omdat de bus bij lange na uitverkocht was, waren de plaatsen voor, naast en achter ons leeg. Deze ´kabouter, die overigens geen woord tegen ons wilde zeggen, wisselde gedurende de hele busreis om de 30 minuten van stoel en als je even naar buiten zat te kijken of lag te slapen en je keek daarna om je heen dan schrok je je soms bijna dood omdat hij ineens naast of achter je opdook. Slapen was ook niet echt een pretje omdat de airco ondanks een aantal verzoeken op volle kracht aan stond en wij geen warme kleding mee hadden in de bus. Het is namelijk in zowel Ciuadad del Este als in Rio de Janerio er-komen-spontaan-zweetdruppels-uit-niet-eerder-ontdekte-poriën-heet.

Maar goed, we waren ´s middags vetrokken en gingen gelijk de grens (de rivier Paraná ) over en vrijwel direct veranderde het landschap van plat en weilanden naar heuvelachtig en bosrijk; heel mooi. De volgende ochtend kwamen we aan in Sao Paulo voor een tussenstop. Er wonen hier zo´n 19 miljoen mensen en dat was te merken ook. Wat een gigantische stad is dat. De wegen door de hele stad zijn overal 5-baans en de lijnbussen hebben aan beide kanten deuren om te voorkomen dat ze over de weg moeten slingeren om mensen in/uit te laten stappen. Langs de weg lagen onder bruggen, in perken en op de stoep mensen te slapen. Op sommige plekken wel met 20 man bij elkaar. Het blijft naar om te zien, zeker in de wetenschap dat Brazilie een van de rijkere landen van Zuid-Amerika is. Zonder verdere bijzonderheden kwamen we ’s middags aan in het warme Rio de Janeiro.

Rio de Janeiro (19-04 t/m 03-05)
De naam van deze spectaculaire stad is een beetje knullig. De stad werd in januari 1502 door Spanjaarden ontdekt en men dacht dat zij aan de monding van een rivier lag. Letterlijk vertaald betekent Rio de Janeiro ‘rivier van januari’. Op zich al niet heel origineel, maar later ontdekte men ook nog eens dat het niet om een rivier maar om de Baai van Guanabara ging. Zullen wel blonde Spanjaarden zijn geweest... Men heeft nooit de moeite genomen om de naam te veranderen.

Arjen, het broertje van Lotte’s ex-collega Alex, verbleef toevallig bij zijn Braziliaanse oma in Rio. Toen we aankwamen hebben we hem gebeld en, lief dat hij is, wilde hij ons wat van zijn geboortestad laten zien. Handig voor ons, aangezien we in het Portugees niet echt verder kwamen dan ‘obrigado’ (bedankt). We hebben gelijk de eerste avond afgesproken in Uruguaiana, een wijk met een grote overdekte markt. Hier hebben we even rondgelopen en daarna hebben we caipirinha’s (soort cocktail) gedronken op de boulevard van het beroemde Copacabanastrand. De Lonely Planet, onze reisbijbel, waarschuwde ons voor de gevaren in deze stad; Ga niet op verkenningstocht als je net bent aangekomen na een lange reis, neem niets waardevols mee op pad, dwaal niet af in de favela’s, neem alleen het hoognodige mee naar het strand en kom nóóit na zonsonderdag op de stranden. Natuurlijk hebben wij, eigenwijs dat we zijn, onze eerste avond in Rio na een busreis van 23 uur een wedstrijdje gedaan wie het eerst de oceaan aanraakte. Om jullie gelijk even gerust te stellen; we hebben inmiddels Rio levend verlaten en hebben al onze spullen én organen nog! Arjen heeft ons het een en ander verteld over de do’s en don’t’s van Rio en verder hebben we vooral mensen gekeken, wat hier een eindeloze activiteit lijkt te zijn! De volgende dag was Arjens laatste dag in Rio en is hij gaan deltavliegen. Wij zijn meegeweest naar het strand van São Conrado om te kijken. Zelf deltavliegen lag íetsjes boven ons budget...

We hebben een prima backpackershostel gevonden in de veilige wijk Botafogo, op loopafstand van de stranden. We konden hier maar 2 nachten verblijven, daarna was in verband met pasen alles volgeboekt. Ook waren de prijzen vrij hoog dat weekend, dus hebben we pasen gevierd in een vies, donker hostel boven een club, een paar straten verderop. Daarna konden we gelukkig weer terug naar ons eerste hostel, waar we gebruik konden maken van een heerlijk ontbijt, supersnel internet en een schone, grote keuken. We hebben dus vooral veel zelf gekookt, maar uiteraard konden we de KFC om de hoek niet overslaan en ook de Japanse Yacisoba (klinkt als jakkie zó bah!) smaakte toch best lekker :-)

De opvolgende dagen hebben we vooral veel rondgelopen en de stad verkend. Rio de Janeiro staat vooral bekend om haar beroemde stranden zoals Copacabana en Ipanema, de grote Jezus op de Corcovadoberg, het bruisende nachtleven, de beruchte favela´s en natuurlijk carnaval. Wij kregen al snel het ultieme vakantiegevoel in Rio: de zon die volop schijnt, de mooie stranden, gezellige boulevards met vele strandtentjes en overal muziek op straat. Als echte vakantiegangers hebben we uiteraard ook een aantal dagen aan het strand gelegen en in de golven gespeeld. Kijk, je hebt de Medium-springgolf, waar je dus gewoon in mee kunt springen, de Multigolf waarbij er meerdere golven achter elkaar komen (héél misleidend..) en dan is er de Big Wave, waarbij er een vloedgolf over je heen komt, je tegen de bodem wordt geslagen en een paar happen zout binnenkrijgt. Zie dan maar eens de Multi Big Wave te overleven! Een hele ervaring die golven :-) .

Broodje favela (27-04)
‘s Woensdags hebben we Rocinha bezocht, de op één na grootste sloppenwijk van Zuid-Amerika, die ook wel favela’s worden genoemd. Wij vinden deze naam overigens meer op die van een broodje falafel lijken, maar oke. In Rocinha leven 300.000 mensen bij elkaar op een berghelling. Omdat de gezinnen gemiddeld 7 kinderen tellen en deze rond hun 14e alweer kinderen krijgen, groeit en groeit de favela. Inmiddels is Rocinha zo volgebouwd dat er haast geen ruimte meer is om nieuwe huisjes te bouwen (de favela ligt tussen 2 bergen in), dus men verkoopt zijn dak en dus worden de krotten op elkaar gestapeld.
Samen met wat andere toeristen en een gids werden we onderaan de favela afgezet en per motor-taxi naar de top gebracht, waar we een mooi uitzicht hadden over de wijk. De gids waarschuwde ons dat we niet overal foto’s van mochten maken. Mensen met wapens, walky-talky’s of zelfs bommen moesten anoniem blijven omdat ze bang zijn dat de beelden bij politie of dergelijke terecht zouden komen. Dit werd dan ook goed in de gaten gehouden. Ook wordt er door zogenaamde ‘watchers’ precies bijgehouden wie de favela in- en uitgaat en met vuurwerk kunnen zij van onderaf de bendeleiders die bovenaan wonen waarschuwen.

Vanaf de top zijn we door de smalle steegjes naar beneden gelopen. Vergelijk dit met de rest van het luxe Rio en je ziet hier een compleet andere gezicht van de stad: opééngestapelde krotten zonder ramen, daken van golfplaten, grafitti, stank door het vuilnis op straat en de open riolen en overal lopen ratten... De electriciteit steelt men vanaf de electriciteitspalen. Hier zijn honderden kabels omheen gedraaid die naar de krotten leiden. Ook het water, internet en zelfs kabeltelevisie worden afgetapt, waardoor in bijna elk huisje of bar wel een tv stond waarop Sander de halve finale Champions League Real – Barca kon volgen :-)

De favela’s worden gerund en geregeerd door drugsbendes. In Rocinha is momenteel de bende A.D.A. actief, wat ‘vrienden voor vrienden’ betekend (?!). Elke maand wordt hier naar schatting 20.000 kilo cocaïne geproduceerd. De bende heeft dan ook een waanzinnige jaaromzet van 100 miljoen real (ongeveer 45 miljoen euro)! 6 dagen voor ons bezoek is er in Rocinha een inval gedaan door de politie. De drugsdealers, die hier van tevoren al over geinformeerd waren, hebben toen 3.000 kilo slechte mariuana onderin de favela verstopt zodat de politie deze zouden vinden. Slimme zet als je je bedenkt hoeveel drugs hier feitelijk te vinden is.

In onze tocht naar beneden hebben we een gallerij van kunstenaars bekeken waar schilderijen hingen die gemaakt zijn door de mensen (en kinderen) uit de favela. Hen wordt geleerd om geld te verdienen door zelf iets te doen of te maken i.p.v. bedelen. Zo waren er kinderen die muziek voor ons maakten op zelfgemaakte trommels. Ook hebben we een kinderdagverblijf bezocht. Een groot percentage van wat wij betaald hebben voor deze tour gaat naar dit kinderdagverblijf. Om die reden is het ook ‘veilig’ om hier als toerist rond te lopen en iedereen begroette ons vriendelijk. Later zwaaiden we vrolijk naar een man die ons paseerde, hoorden we daarna van de gids dat het ‘beroep’ van deze man het scalperen is van mensen die zich schuldig hebben gemaakt aan huiselijk geweld binnen de favela. Bizar toch? Hij was trouwens zelf ooit naar deze favela gevlucht nadat hij na 7 jaar uit de gevangenis was ontsnapt waar hij zat vanwege de moord op een politieagent.

We vonden het een indrukwekkende tour. Zeker omdat je na het verlaten van de favela gelijk alweer tussen de luxe van Rio staat. Ook hadden we een geweldige gids. Ze hield haar mond niet dicht waardoor we enorm veel informatie gekregen hebben over het leven in een favela. De staat van de krotten hadden we eigenlijk nog erger verwacht. Het zal vast geen pretje zijn om hier te wonen maar het deed ons toch wel veel denken aan bepaalde plaatsen in Bolivia, waar een groot gedeelte van de bevolking zo leeft.
Kijkerstip: de film ‘City of God’ is opgenomen in de favela’s van Rio de Janeiro en geeft een realistisch beeld over drugsbendes in de favela.

Lapa (23-04 en 28-04)
Verder hebben we de wijk Lapa bezocht. Lapa staat bekend om de carnavalsoptocht die hier elk jaar wordt gehouden. De eerste keer dat we de wijk bezochten hebben we door de smalle winkelstraatjes gelopen. Hier hangen de carnavalsslingers nog door de straten en overal klinkt muziek en zijn mensen samen aan het eten van de veeeele barbeques die op straat staan. Heel gezellig! In deze wijk bevindt zich onderaan een favela de beroemde trap van Rio, de Escadaria Selaron. Tijdens ons 2e bezoek aan Lapa hebben we dit kunstwerk van 125 meter lang en 215 treden bekeken. De Chileens kunstenaar Jorge Selarón wilde zijn buurt wat opvrolijken en besloot de trap voor zijn huis met duizenden gekleurde en bewerkte tegeltjes uit 60 verschillende landen te beplakken. Echt een blij trappie! De videoclip van Snoopdog – Beautiful is hier overigens ook opgenomen en in de clip kan je ook sfeerbeelden van Rio zien, klik op deze link http://www.youtube.com/watch?v=_FE194VN6c4

Lapa Street Party (29-04)
In de wijk Lapa wordt ieder weekend een straatfeest gehouden. Het komt er op neer dat het plein voor het aquaduct (Arcos da Lapa) en de omliggende straten worden gevuld met feestende jongeren. Uit de cafés en clubs knalt dancemuziek en op straat proberen verkopers shotjes tequila en de traditionele caipirinha cocktails te slijten. Met succes overigens :-). Ondanks dat er vlakbij 2 favelas liggen hangt er een gemoedelijke sfeer en kan je er veilig tot 05.00 in de ochtend doorfeesten. Zo gezegd zo gedaan! We hebben hier een geweldige en goedkope stapavond beleefd.

Cristo Redentor (02-05)
Op onze voorlaatste dag in Rio moest het er toch van komen. Je kan Rio niet verlaten zonder bij het grote Christus-beeld te zijn geweest. Het kwam er steeds maar niet van, maar nu ging het gebeuren. Wij wilden dit tijdens zonsondergang doen, zodat we magistrale foto’s voor jullie (en ook een klein beetje voor onszelf) konden maken. Het was licht bewolkt maar, optimistisch dat we zijn, gingen we er vanuit dat dat wel weg zou trekken. Halverwege de berg Cordovado hadden we goed zicht over de stad, maar toen we uiteindelijk, een lijnbus, een taxi, een minibusje, een lift en 2 roltrappen verder, boven aan kwamen op een hoogte van ruim 700 meter, was het alleen maar wit wat we zagen. We zaten midden in de wolken. Het standbeeld was op 20 meter afstand niet te zien, wat best knap is aangezien het beeld 37 meter hoog is. Van het uitzicht bleef helemaal weinig over. Bij de foto’s zitten daarom ook wat nepfoto’s die een beeld geven van hoe het er uit hóórt te zien. Jammer dus van het weer, maar het aapje en de toekan die we op weg naar boven tegenkwamen maakten het wel weer een klein beetje goed!

Favela Santa Marta (03-05)
Deze relatief kleine sloppenwijk stamt uit de jaren ’30 en is gelegen tegen de berg Dona Marta, op nog geen 5 minuten lopen van ons hostel. In de jaren ’90 kreeg de gemeenschap internationale bescherming als gevolg van het bezoek van Michael Jackson, die er de videoclip voor zijn nummer ‘They don’t care about us’ opnam op een centraal plein in de wijk. De politie plaatste daarna een permanente politiepost en de controle werd overgenomen en de wapens en drugs werden uit de wijk gehaald. Na onze eerdere falvela-tour durfden we het daarom aan om hier zonder gids en met camera naar toe te gaan. Via een gratis kabellift kwamen we boven en vervolgens zijn we via de smalle paadjes en straatjes afgedaald. Onderweg kwamen we langs een plein dat is opgedragen aan Michael Jackson, waar we nog even met hem geposeerd hebben. Hoewel deze sloppenwijk ‘veilig’ is, blijft het toch wel apart om er zelf doorheen te lopen. Voor de videoclip klik hier: http://www.youtube.com/watch?v=QNJL6nfu__Q

Tot slot
Ondanks alle waarschuwingen hebben wij ons niet onveilig gevoeld in Rio. Natuurlijk hadden we niet te veel geld bij ons als we op pad gingen en hebben we niet midden in de nacht lallend over het strand gestrompeld. Als je een beetje oppast valt het allemaal ontzettend mee. We hebben heerlijke avonden op het strand doorgebracht, soms met een lekker borreltje, en een aantal dagen hebben we de camera mee op pad genomen. Wat ons wel heeft afgeschrikt is het verkeer in Rio. Jemig wat rijdt iedereen hier knetterhard! Wie denkt dat de boulevard aan het strand grenst heeft het mooi mis: om op sommige stranden te komen moesten we eerst ons leven wagen door 14 (!!!!) drukke rijbanen over te steken...

En nu verder...
Vandaag vetrekken we met de bus (verrassend) naar Florianópolis. Deze kuststad ligt ongeveer halverwege tussen Rio de Janeiro en Uruguay, onze volgende bestemming. Ook hier schijnen prachtige stranden en mooie natuurgebieden te zijn. We zijn benieuwd!

Wist-je-dat...
- Sander elke dag wel een keer werd besprongen door Charly, de hond van ons hostel?
- er in de favela Rocinha een 28-jarige jongen woont die al 2 kleinkinderen heeft?
- de grote drugsbaas van A.D.A. in Rocinha 24 jaar is?
- Lotte niet wist dat ze geen gewone hamburgers hebben bij de Kentucky Fried CHICKEN?
- er in ons hostel een gratis BBQ werd georganiseerd?
- we ook nog eens meerdere dagen gratis cocktails kregen?
- de foto’s van Rio te vinden zijn op www.mijnalbum.nl/Album=7GK47JI8 (natuurlijk weer kopiëren en plakken)