Strandjutten, stierenballen & skeletten

Hola amigos de Holanda!
We vinden het nog steeds superdesuper dat jullie ons volgen tijdens onze reis door Zuid-Amerika. Bedankt voor de reacties! Hier dan ook weer een nieuw verhaal met nieuwe avonturen, dit keer samen met Fons en Brigitte, de ouders van Lotte, die alweer 2 weken met ons aan het meereizen zijn. Enjoy!

Lima (01-09 t/m 03-09)
Daar stonden we dan. Op het vliegveld in Lima -dit keer natuurlijk veeeel te vroeg- zenuwachtig te wachten op Fons en Brigitte. Nadat het vliegtuig keurig op tijd was geland kwamen daar, na een dik uur en voor ons gevoel 8 mensenmassa´s later, dan eindelijk de 2 Hollanders door de deuren van de aankomsthal. Het had zo lang geduurd omdat de douaneformulieren verkeerd waren ingevuld en ze weer helemaal achteraan moesten aansluiten in een lange rij. Het weerzien was fantastisch! Jetlag of niet, ze waren na 24-uur-achter-elkaar-wakker-zijn hoog toe aan een borrel! Daarnaast hadden we natuurlijk 9 maanden kletsen in te halen dus werd het een gezellig avondje op het terras. Toen de volgestampte backpacks werden uitgepakt bleek er een hele voorraad aan stroopwafels, zelfgemaakte jam, kauwgom, jus, soep, gel, kleding, curry, kruiden, tijdschriften, bierworstjes en nog veel meer de grens overgesmokkeld te zijn. SUPER!! Nogmaals ontzettend bedankt voor deze 12 kilo extra bagage! ;-)

Omdat wij al 2 dagen in Lima hadden doorgebracht voordat F & B kwamen konden we wel concluderen dat de stad weinig te bieden had. Een lelijk, chaotisch centrum en in de wintermaanden hangt er langs de gehele kust een mist waar zelfs Piet Paulusma depressief van zou worden. Toch kun je Peru niet verlaten zonder een bezoek te hebben gebracht aan de hoofdstad en we hebben dan ook in een dag tijd de wat sjiekere wijk Miraflores, waar we tevens overnachtten, bekeken, ‘typisch’ Peruaanse koffie gedronken aan de boulevard bij (jawel!) Starbucks en van de drukte en hectiek genoten in het centrum. Normaal gesproken vinden wij oude kerkjes en dergelijke niet zo boeiend, maar tijdens een rondleiding door de San Francisco kerk stonden we wel even te kijken van al die mysterieuze oude zalen, prachtige uit hout gesneden kamers en een oeroude bibliotheek. Onder de kerk bevindt zich een begraafplaats waar zo´n 25.000 skeletten zijn gevonden. Stapels en nog eens stapels botten en schedels lagen daar open en bloot ter bezichtiging. Naar schatting liggen er op andere plekken onder de kerk nog zo´n 70.000 lichamen. Kriebelig idee! Helaas voor jullie mochten we hier geen foto's maken..

Na een korte nacht slapen (´s avonds de nodige borrels, ´s ochtends om 7.00 uur F & B die klaarwakker naast ons bed stonden, lang leve het tijdsverschil!) hebben we de volgende ochtend over Inca-marktjes gelopen. De backpacks van F & B die net een beetje leeg waren, zaten al snel weer vol met souvenirs. Na de lunch hebben we de bus gepakt naar Paracas.

Paracas (03-09 t/m 05-09)
Aangezien we hadden verwacht dat de depri-mist ook boven het zuiderlijker gelegen kustplaatsje Paracas zou hangen, werden we verrast door het geweldige zomerweer in dit kleine dorpje. Zon!! We zaten tenslotte ook al wel weer 5 dagen zonder, dus we waren er hard aan toe, dat snappen jullie... ;-) Paracas is een geweldig schattig vissersdorpje dat leeft van het toerisme. Bootjes in de haven, souvenirwinkeltjes en een boulevard met restaurantjes waar we lekkere zeevruchten hebben gegeten. In een heerlijk hostel, zo´n 100 meter van het strand, werden we door de vriendelijke eigenaar Alberto geholpen met het boeken van een tour naar de nabijgelegen Ballestas-eilanden. De volgende ochtend vroeg uit de veren en met een speedboot zijn we in ruim 2 uur tijd rond deze rotserige eilanden gevaren die ook bekend staan als de ´poor man's Galapagos´.

Tijdens de tour konden we vogels spotten. Nou dat was niet moeilijk; duizenden meeuwen, oorringvogels (?), hele grote pelikanen, pingüins en nog meer vogels-waarvan-we-de-naam-niet-meer-weten die zaten, zwommen of rondvlogen. Erg bijzonder om tussen de zwermen vogels door te varen en ondertussen op te passen dat we geen poepje op ons hoofd kregen. Tussen de volgescheten rotsen zagen we af en toe een groep zeeleeuwen zonnen en op de terugweg vaarden we langs een groep dolfijnen die zelfs onder de boot doorzwommen. Schitterend om te zien!
's Middags hebben we een tour gemaakt door het nationale reservaat Paracas. In een busje reden we door de stoffige woestijn langs de mooie kustlijn. Nadat we op het strand (als echte kinderen) allerlei mooie schelpen en botjes hadden gevonden hebben we een Peruaanse pisco-sour gedronken op een strandterras. De avond werd afgesloten met, natuurlijk, een borrel op het strand en de volgende middag zijn we doorgereisd.

Nasca (05-09 t/m 06-09)
Deze stad staat vooral bekend om de Nasca-lijnen, joekels van tekeningen in het zand van de woestijn. De tekeningen van dieren en geometrische figuren, zijn tussen 200 voor en 600 na Christus gemaakt door ons geliefde volk de Inca's. Omdat het bijna altijd windstil is in de woestijn en er amper regen valt zijn ze goed bewaard gebleven. The big mistery is hoe en met welk doel deze enorme tekeningen van soms wel 275 meter lang gemaakt zijn... De ene onderzoeker beweert dat het een astrologische kalender is, de ander is er van overtuigd dat de Inca’s bezoek hebben gehad van aliens en op deze manier weer met hen in contact wilden komen. Wie zal het zeggen? De 70 figuren zijn te bezichtigen vanuit een klein vliegtuigje dat boven de zandvlakte cirkelt. Omdat wij het allemaal niet zo heel spannend vonden hebben wij de figuren van een boom, handen en een hagedis bekeken vanuit een uitkijkpunt. Leuk om een keer te zien, maar er bestaan mooiere dingen.

’s Middags hebben we een oude begraafplaats bezocht waar opengegraven graftombes te bekijken waren. In deze graven lagen mummy’s van meer dan 1000 jaar oud. Erg interessant om te zien hoe deze mummy’s zo goed bewaard zijn gebleven. Hun haar was soms wel meer dan 3 meter lang. Allemaal waren ze met hun gezicht gericht op het oosten zodat hun ziel bij elke zonsopkomst opnieuw geboren kon worden. Jaja... Alle kostbaarheden zoals sierraden, kleding en aardewerk zijn 60 jaar geleden al uit de tombes geroofd, dus voor ons viel er weinig te halen :-(

Arequipa (07-09 t/m 13-09)
Net als wij vonden F & B deze stad helemaal geweldig. Biertjes drinken in de zon op het terras en genieten van het prachtige uitzicht over de stad vanaf het 'mirador'. Fons, die 25 jaar als slager heeft gewerkt, heeft z'n ogen uitgekeken op de plaatselijke markt waar met-strondvliegen-versierde stierenballen, varkenspoten en een koeienpenis (ieehh!!) stinkend lagen uitgestald. Voor ons was het een ware bezienswaardigheid, voor de Peruanen is het hun dagelijkse voer... Onvoorstelbaar!

Colca Canyon (09-09 t/m 11-09)
Vanuit Arequipa hebben we een 3-daagse tour gemaakt naar de naarbijgelegen Colca Canyon. Deze canyon is meer dan 2x zo diep als de Grand Canyon in Amerika maar is wel een stuk breder. Vrijdagnacht werden we op de oneerbare tijd 3.30 uur opgehaald met een busje. Gelukkig konden we tijdens de 3 uur durende rit naar de canyon nog even verder dommelen en na het ontbijt kwamen we aan bij Cruz del Condor waar Andes-condors in een kloof rondvliegen. Enorme joekels van vogels! De spanwijdte van deze vogel is ongeveer 3 meter en de condors vlogen zo'n 5 meter boven ons. De rest van de dag bestond uit ongeveer 3,5 uur afdalen via een stijl paadje de canyon in. Met de backpacks op de rug genoten we van het geweldige, woeste landschap. Met wat knikkende knietjes kwamen we aan in San Juan waar we de eerste nacht hebben doorgebracht. Back to basic! Geen electriciteit, het toilet doorspoelen met een emmer water en voor het slapen op schorpioenenjacht in de slaaphut (met resultaat!!). Een geweldige avontuurlijke ervaring!

Op dag 2 hebben we de tocht vervolgd verder de canyon in. Sander was helaas ziek geworden (koorts) en verdoofd van de medicijnen heeft hij niet veel van de wandeling meegekregen. Jammer, want het was een supermooie route. Onze gids Pepe heeft de genezende werking uitgelegd van allerlei planten en vruchten die we onderweg tegenkwamen en we hebben cactusvruchten en alöe vera geproefd. Na een zware klim zagen we in het dal van de canyon een prachtige groene oase liggen met zwembaden en palmbomen: onze tweede slaapplaats! Héééérlijk!! We hebben de hele middag gechillt aan het zwembad en 's avonds gepokerd met een Argentijn en een Peruaan. Met onze pokerfaces hebben we heel wat winst gemaakt (in de vorm van afgebroken bamboestokjes die per stuk maar liefst 100 SOL waard waren :-D ). De nacht brachten we door in een hutje van bamboestokken. We sliepen op bedden gemaakt van bamboe op houten palen, de 'vloer' was van zand en het eten wat we hadden moesten we ophangen zodat er geen stinkdieren (?) bij konden komen. Want ja, de gaten en kieren tussen de bamboestokken waren zo groot dat die beesten erdoor konden, dus Brigitte en Lotte hebben maar niet geklaagd over spinnetjes en andere kleine insectjes...

De laatste dag was DE uitdaging van de tour: de klim naar boven. Om 5.00 uur 's morgens begon het avontuur. Snickers eten en klimmen maar! Via een smal, stijl zigzagpad was het klauteren en hijgen over rotsen en stenen. Sjongejonge wát zwaar!! Toen we dachten dat er geen einde meer zou komen aan de klim, was daar dan eindelijk... het einde!! Wát een ongelooflijk voldaan gevoel geeft dat om de top te bereiken zeg! We hadden 4 uur de tijd om boven te komen en wij hebben de klim in 2,5 uur volbracht dus we zijn enorm trots op onszelf! :-) Jullie ook op ons?! Gelukkig voor de nog steeds zieke Sander was er de mogelijkheid om een arm pakezeltje te huren om de weg naar boven af te leggen, waar hij dankbaar gebruik van gemaakt heeft. Ook dit was een heel avontuur aangezien de ezels meer bezig waren met elkaar bijten dan te letten op waar ze liepen op het smalle rotspad, maar alle botten zijn nog heel. Als beloning voor het 'harde werken' hebben we 's middags een uurtje liggen badderen in hotsprings van 45 graden en hebben we ons volgevreten bij de buffet-lunch! Terug in Arequipa was Sander gelukkig weer wat opgeknapt en hebben we na wat bijslapen nog een dagje ge-niks-t in de zon. De volgende ochtend zijn we verder gereisd naar Puno.

Puno (13-09 t/m 15-09)
Deze zuid-oosterlijke stad ligt op 3.860 meter hoogte aan het Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld dat tussen Peru en Bolivia ligt. Wij hebben dit meer al eerder gezien vanuit Copacabana (Bolivia) en zouden het nu vanaf de andere kant gaan bekijken. Bij aankomst in Puno hadden we allemaal last van de inmense hoogte. Drukkende koppijn en erg benauwd aangezien er veel minder zuurstof in de lucht zit. Godzijdank boodt het hotel waar we zaten gratis cocathee aan waar we allemaal een paar koppen van gedronken hebben; helpt enorm goed tegen hoogteziekte! Alleen bij Brigitte scheen het drankje niet gelijk te helpen. Een beetje hyperventilerend heeft ze de nacht doorgebracht maar gelukkig voelde ze zich de volgende ochtend wat beter. Maar goed ook want we hadden weer een druk programma!

Tegen 7.30 uur vertrokken we per boot naar de Uros-eilanden. Dit zijn drijvende eilandjes van riet in het Titicacameer die zo’n half uur varen van Puno liggen. Vroeger is het Uros-volk naar deze eilandjes gevlucht voor de agressieve Inca’s, die toen het vasteland beheersten. De afstammelingen die nu nog op deze eilanden wonen leven vooral van het toerisme. Ze wonen in rieten hutjes, slapen op riet, vissen in rieten bootjes en eten, hoe verrassend ook, rietstengels! We hebben over de wiebelige eilandjes rondgelopen, riet geproefd, ballonnen uitgedeeld aan de kids en zijn door de vrouwen met traditionele kleding aangekleedt, heel leuk! We namen afscheid en na 2,5 uur varen kwamen we aan bij ‘Isla Taquile’, een groot bergachtig eiland dat vooral bestaat uit ‘terrassen’; aangelegd voor de landbouw. We zijn hijgend naar boven geklommen. Het landschap op het eiland is prachtig en het water is van bovenaf superblauw, maar de aanhoudende bedelaartjes werkten ons wel op de zenuwen. Wanneer we een foto wilden maken van elkaar kwamen er (ongevraagd) zo’n 4 kinderen bij in beeld staan die hier dan ook nog geld voor wilden hebben en toen we een broodje aan het eten waren voelden we ons haast bezwaard met al die bedelende kinderen om ons heen. We hebben in een rustig restaurantje een biertje gedronken en genoten van het uitzicht, waarna de boot alweer vertrok naar Puno. Het zonnetje scheen lekker dus we hebben heerlijk liggen chill’n op het dek! Terug in Puno hebben we wat voedsel bij elkaar gezocht en hebben F & B gekookt (zoals het hoort ;-) ). De volgende dag stond er een 7 uur durende busreis naar Cusco op het programma.

En nu verder...
We zijn vanmiddag aangekomen in het zonnige Cusco, naar zeggen de mooiste, maar ook de meest toeristische stad van Peru. Vanuit hier gaan we aankomende zondag de 4-daagse Inca-jungletrail lopen naar het wereldberoemde Machu Picchu. Een nieuwe uitdaging!

Wist-je-dat...
• je in Peru benzine tankt per gallon (ongeveer 3.78 liter) in plaats van in liters?
• we een vingerafdruk moeten achterlaten voordat we de bus instappen in Peru?
• Fons zich de eerste avond in Lima heeft gewassen met zonnebrand in plaats van zeep?
• het gemiddeld 2 uur per jaar regent in Nasca?
• de temperaturen in Nasca in de zomer kunnen oplopen tot 54 graden?
• Peru op het zuiderlijk halfrond ligt en de zon hier dus via het noorden gaat i.p.v. via het zuiden?
• het in de nachtbus naar Arequipa zo naar pis stonk dat we zonnebrand onder onze neus hebben gesmeerd?
• Brigitte ballonnen heeft meegenomen uit Nederland die ze hier uitdeelt aan kinderen?
• ze van een kindje een sleutelhanger terugkreeg als dank voor de ballon?
• wij dat best wel een goede ruil vinden?
• de vuilniswagens in Arequipa keiharde klassieke muziek draaien om de mensen te activeren?
• in Arequipa een minipizza, een flesje drinken en knoflookbrood samen maar liefst € 0,75 kost?
• Sander tijdens een potje pesten 3 speelkaarten aan het Titicacameer geschonken heeft?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/nzBdxp ? (op klikken)

PS. DRAN.nl contracteert Peruaanse sponsor (14-09-2011)
Het supportersinitiatief www.DRAN.nl heeft wederom een buitenlandse partij aan zich kunnen binden. Vanuit Lima (Peru) ontvingen we een aanvraag voor naamsvermelding en een wedstrijdshirt. Zo ziet u maar: DRAN.nl is een wereldwijd fenomeen aan het worden, en de Superboeren hebben een Europa-overstijgende uitstraling. Wellicht dat onze scout ter plekke nog wat lokaal talent voor de winterstop kan strikken?