Country road, take me home!

Hola, hola!! We hebben de afgelopen 2 weken met Jos & Gemmie (ouders van Sander) héééél veel gedaan, dus we gaan gelijk over tot het reisverslag!

Buenos Aires - Part 2 (26-06 t/m 28-06)
Op zondag 27 juni was het dan eindelijk zo ver. Na 2 weken uitslapen stonden we in alle vroegte op het vliegveld. Na 1,5 uur zenuwachtig wachten kwamen Jos en Gemmie dan eindelijk door de geblindeerde schuifdeuren lopen. Het was ontzettend leuk om na 7 maanden weer eens bekende smoelen te zien. We werden op het vliegveld opgepikt door een privé chauffeur en naar een hotel gebracht met voor ons ongekende luxe; heerlijk! Jetlag of niet, er stonden voor Jos & Gemmie maar 2 dagen Buenos Aires op het programma, dus we hadden geen tijd te verliezen. We trokken er direct met de metro (niks geen luxe) op uit om de ‘vlooienmarkt’ en de antiekmarkt van de wijk San Telmo af te struinen. Vervolgens met de metro weer terug naar het hotel waar een privé gids en privé chauffeur ons oppikten voor een citytour. Eerst bezochten we de begraafplaats Ricoleta, waar alle grootheden, waaronder Evita Peron, liggen, in wat soms complete tempels lijken. De weg vervolgde zich langs de nodige monumentale gebouwen naar de oude havenwijk La Boca. Hier staat de thuishaven van voetbalclub Boca Juniors, toevallig speelde hun eeuwige aartsrivaal River Plate (zeg maar Ajax en Feijenoord) net een beslissingsduel om degradatie te voorkomen. Ze verloren wat door iedereen uitbundig werd gevierd. Wij hadden deze wijk zelf al eerder bezocht, maar nu met een gids leerden we ook wat meer over de achtergrond ervan. We hebben een half uur door deze kleurrijke buurt gewandeld en we lieten Jos en Gemmie kennis maken met de typische Zuid-Amerikaanse ‘empanadas’ (pasteitjes met gehakt, kip of kaas). We reden door de nieuwe havenwijk Puerto Madero naar Plaza de Mayo waar we werden afgezet. We hebben bij een grillrestaurant heerlijke biefstukken gegeten, waarna we probeerden met de metro terug te gaan. Onze lijn was echter afgesloten i.v.m. de supporters van River Plate die in het noorden van de stad aan het rellen waren. Gelukkig rijdt er een overvloed aan taxi´s in deze wereldstad. In het hotel gingen de koffers open en konden wij zo’n 5 kilo bagage van Jos & Gemmie overnemen. Ze hadden zó veel voor ons meegenomen; ’n spijkerbroek, tijdschriften, scheermesjes, zakjes jus, tomatensoep met balletjes, haargel, stroopwafels, ‘n puzzelboekje, 4 tubes tandpasta, ’n kruidenpotje, pindakaas, chocopasta, kauwgom, drop en we zullen vast nog iets vergeten op te noemen, maar nogmaals bedankt!!

Palermo
De volgende dag hebben we eerst door de botanische tuin gewandeld en daarna een koetsrit door de stadsparken van de wijk Palermo gemaakt. Toen we daaropvolgend in de metro naar het centrum zaten gebeurde er iets raars. Een man begon in de volle metro over te geven, wat geen prettig gezicht was en ook de geur hielp niet mee. Toen de man er nog een tweede lading uitgooide en daarbij ook nog op stond en begon te lopen kroop iedereen dicht op elkaar om niet onder de spetters te komen. Wij besloten eerder uit te stappen op de eerstvolgende halte, daar kwam Jos er achter dat zijn portemonnee uit een afgesloten zak van zijn jas was gestolen. Het heeft er dus alle schijn van dat alles een grote truc was om iedereen dicht op elkaar te ´jagen´ en van de verwarring gebruik te maken. De dief (of dieven) hebben de nodige bankpasjes en flink wat geld buitgemaakt. We zijn direct naar het hotel teruggekeerd, waar we de bankpasjes hebben laten blokkeren en het hele gebeuren even hebben laten bezinken. We hebben onze dag er niet door laten verpesten en zijn daarom direct weer op pad gegaan. Met de metro (jawel) kwamen we aan op Plaza San Martin, alwaar o.a. een 200 jaar oude Ficus staat. Vanaf daar zijn we dé winkelstraat Florida afgelopen, waar de verkopers probeerden ons de winkels in te lokken, zonder succes overigens. Wel heeft Jos zijn schoenen nog even op laten poetsen (er zaten nog wat kotsspetters op) en toen zijn we naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Omdat het gebeuren zich in de metro had afgespeeld, moesten we op een andere plek, bij de ‘metro-politie’ aangifte doen. We waren bang dat het een kastje-muur verhaal zou worden, omdat we bij het ondergrondse politiekantoor(tje) ook weer werden doorverwezen. Gelukkig zat het juiste kantoor vlakbij en daar werd de aangifte keurig opgemaakt. Zonder enige hoop er ooit iets van terug te horen bedankten we de agent. De dag sloten we af in een Italiaans restaurant. We kwamen er rond half acht aan en men vond dat toch wel wat vroeg; de keuken was nog gesloten. Pasta’s serveerden ze al wel en daar kwamen wij voor, dus dat kwam goed uit. Het was een intensieve en memorabele dag!

Andes Outback Tour vanuit Salta (28-06 t/m 05-07)
Op dag 3 zijn we naar Salta gevlogen. Deze stad met 550.000 inwoners ligt in het noord-westen van Argentinië. Het is winter, maar we hebben ’s middags heerlijk op het terras in de zon geluncht. Ook hier stond men ons ’s avonds bij het restaurant raar aan te kijken toen wij ‘al’ om 20.30 naar binnen liepen. Als eersten schoven wij aan in de eetzaal, waar het rond 22.00 pas vol begon te lopen. Ook toen pas begon de liveband folkloristische muziek te spelen en er mocht zelfs gedanst worden. Wij hebben dat aan ons voorbij laten gaan, want we moesten er de volgende dag weer op tijd uit.

Slapen bij de indianen...
Op dag 4 hebben we een auto gehuurd en zijn naar het pitoreske bergdorpje Purmamarca gereden. De kleine huisjes gemaakt van leem en cactushout liggen aan de voet van de bontgestreepte rotswanden van de Cerro de los Siete Colores (de 7 kleurenberg). Om deze berg hebben we in de ochtend van dag 5 een schitterende wandeling gemaakt. Naast het kerkje waakt een bijna 700 jaar oude Johannesboom over het dorpje, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. ’s Middags hebben zijn we naar de indianendorpjes Maimara, Tilcara en Humahuaca bezocht. Deze dorpjes kenmerken zich door smalle steegjes, eenvoudige huizen en kinderkopjes. De sfeer die er hangt is rustgevend en geeft je een echt vakantiegevoel.

Met een korreltje zout nemen...
Op dag 6 tourden we door de zoutvlaktes ‘Salinas Grandes’. Dit is een enorm wit gebied van... inderdaad zout! Uiteraard hebben we even geproefd of het wel echt zout was (nou dat was het!). Met dorst vervolgende we onze weg. Na uren rijden over onverharde en soms bijna onbegaanbare wegen door een totaal verlaten rotslandschap kwamen we, ondanks dat er nauwelijks bewegwijzering was, aan bij het viaduct ‘La Polvorilla’. Over deze 64 meter hoge spoorbrug rijdt de ‘Tren de las nubes’ (de trein naar de wolken). Deze trein rijdt op een hoogte van 4.200 meter. Er waaide een straffe wind, maar toch zijn we via een smal paadje naar boven geklauterd. Nadat we uitgehijgd waren, want klimmen op deze hoogte viel niet mee, konden we van het fantastische uitzicht genieten. Na een rit van zo’n 10 uur over bochtige, hobbelige wegen bereikten we onze startplaats Salta en zat onze noordelijke trip er op.

Ff naar de pomp...
De rondreis vervolgde zich met een 3 daagse tour door het gebied ten zuiden van Salta. We hoefden die dag maar 4 uurtjes te rijden, dus we deden lekker rustig aan. We vertrokken echter met een vertraging van ruim 1,5 uur omdat we nog moesten tanken. Bij meerdere tankstations hadden ze helemaal geen benzine. Bij de benzinepomp die dat wel had, stonden we 45 minuten in de rij. Toen we eindelijk aan de beurt waren mochten we maar voor 100 pesos (17 euro) tanken. Er was namelijk schaarste, dus meer kregen we niet. Met slechts een halfgevulde tank gingen we op zoek naar een ander tankstation en daar aangekomen mochten we wederom een half uur wachten. We werden ons weer even bewust van hoe vanzelfsprekend dit soort zaken in NL zijn. Eenmaal op weg klommen we via de nodige haarspeldbochten naar de top van de steeds groener wordende bergen. Boven aangekomen reden we door een fantastische cactusvalei en kwamen we vlak voor zonsondergang aan in Cachi, wederom een prachtig dorpje om te overnachten.

Boeven vangen in het wilde westen...
Op dag 8 zijn we naar, helaas alweer, het laatste dorpje van onze tour door de Andes gereden. Door wederom een ander, maar eveneens prachtig berglandschap reden we over een onverharde weg, die de auto behoorlijk liet schudden en trillen. Zo erg zelfs dat we een lekke band reden, die natuurlijk vakkundig werd verwisseld door de mannen. Aangekomen in Cafayate stalden we onze koffers/backpacks in het mooie hotel met binnentuin en namen we op het terras plaats om te genieten van de zon en een lekkere lunch (wat een luxe zo dankzij Jos & Gemmie). De zondagsrust werd plotseling verstoord. Naast het plein werd een auto met 3 inzittenden door een politie pick-up met 8 volledig uitgeruste agenten aangehouden. Ze omsingelden de auto en na wat discussie besloot de chauffeur om eens op het gaspedaal te trappen. De agenten doken met z’n allen op en in de auto die tot stoppen werd gebracht. Het drietal werd daarna hardhandig uit de auto getrokken en tegen de grond gewerkt. We weten niet wat de aanleiding was, maar het was toch wel een bizar tafereel, zeker op zo’n zonnige zondagmiddag in een verder zo rustig dorpje.

Op naar de sub-tropen...
Onze laatste gezamenlijke dagen beleefden we in het noord-oosten van het land. Vanaf Salta vlogen we dinsdag naar het stadje Puerto Iguazu, dat vlak bij het drie-landen-punt van Argentinië, Brazilië en Paraguay ligt. De grens tussen deze 3 landen wordt gevormd door 2 rivieren die bij elkaar komen in een soort ‘T’. Dit op zich is niet heel bijzonder, maar de watervallen die naar schatting 150 miljoen jaar geleden zijn ontstaan als gevolg van verschuivingen van aardkorsten zijn dat wel. Nu kunnen we een poging doen om uit te leggen hoe prachtig het hier is, maar geloof ons, de hoeveelheid water die naar beneden stort, het oorverdovende kabaal, het groene sub-tropische regenwoud, de diepte van de ‘Duivelskeel’, de toekans, de kaaimannen; het is echt ONBESCHRIJFLIJK mooi. We zouden zeggen bekijk de foto’s en de (korte) filmpjes; klik op http://bit.ly/poUwOX, op http://bit.ly/mQpmdf en op http://bit.ly/qMKYA7. Of, nog beter, ga er zelf een keer naar toe. Het was een onvergetelijk mooi!!

Gastschrijvers Jos & Gemmie
We zijn blij dat we als gastschrijvers ook onze ervaringen van de laatste 2 weken in Argentinië hier mogen weergeven. Uiteraard hebben Sander & Lotte de meest aansprekende voorvallen al beschreven en wij beperken ons daarom hoofdzakelijk tot de van mens tot mens ervaringen.

Na een probleemloze vlucht via Rome kwamen we op zondagmorgen vroeg in BA aan en konden we Sander en Lotte na zo’n 7 maanden weer in de armen sluiten. Het was meteen weer heel vertrouwd en we hadden absoluut niet het gevoel dat het al weer zo’n lange tijd geleden was. Na de bagage van ons alle 4 in het hotel te hebben achter gelaten zijn we uitgebreid gaan ontbijten in een restaurant met een buffet, een aantal blokken van ons hotel vandaan. Natuurlijk hadden we alle vier heel veel te vertellen en letten we niet op . Toen we de volgende dag weer dat buffet wilden hebben, bleek dat dit buffet er alleen op zaterdag en zondag was en dat er op de andere dagen een beperkt vast ontbijt wordt geserveerd. Tijdens het bezoek aan de wekelijkse zondagsmarkt en ook tijdens het bezoek aan de voornaamste winkelstraat op maandag werd er nog steeds veel gekletst en hadden we eigenlijk te weinig oog voor de dingen om ons heen, waardoor we relatief weinig hebben meegekregen wat er allemaal te koop was. Ook het feit dat we aangifte moesten doen van de diefstal van de portemonnee, waarbij we eerst naar het verkeerde politiebureau werden gestuurd en we alles bij elkaar heel veel gelopen hebben, heeft ons programma voor BA redelijk verstoord. Maar het blijft een wereldstad met circa 15 miljoen inwoners die niet te vergelijken is met de steden die wij in Europa kennen. Het lopen op de stoepen en vaak ook op de weg blijft een avontuur door de vele los liggende stenen en tegels en veel troep die rondslingert.

Van de rest van ons programma met de onvoorstelbaar mooie uitzichten in de bergen en van cactuslandschappen hebben we samen ontzettend genoten. Het 7 keer wisselen van hotel en een lekke band van de huurauto hebben zeker behoorlijk bijgedragen dat de tijd voorbij vloog.

Echter de laatste geplande volle dag was voor ons allemaal het hoogtepunt van het genieten van de natuur. Het bezoek aan de Argentijnse kant van de watervallen heeft een onvergetelijke indruk gemaakt en we raden iedereen die hiertoe in gelegenheid is, aan om dat ook een keer te doen. De foto’s en filmpjes die bij dit verhaal zitten geven slechts een beperkt dimensionaal beeld van dit imposante natuurgeweld.

Een ander natuurgeweld, namelijk de vulkaan in Chili met zijn aswolk heeft er voor gezorgd dat ons samenzijn met Sander en Lotte nog met zo’n 6 uur werd verlengd. De dag van hun vertrek terug naar BA en ook de dag ervoor waren de beide vliegvelden van BA gesloten. Gelukkig voor hun gingen de vliegvelden ’s avonds toch weer open en konden ze de broer en zus van Lotte, zij het met die vertraging, verwelkomen om de komende twee en halve week mee rond te trekken. We wensen alle vier net zoveel plezier als wij de afgelopen weken hebben gehad.
Sander en Lotte, we zijn trots op jullie en we wensen de komende maanden met vrienden en de ouders van Lotte en ook daarna nog heel veel plezier en nuttige ervaringen.

Veel liefs,
Gemmie en Jos

Muchismas Gracias!
Lieve (schoon)papa en (schoon)mama, ontzettend bedankt voor de fantastische dagen. Wij hebben enorm genoten van de gezelligheid en van alle luxe. We hopen dat jullie goed zijn aangekomen in Nederland.

En nu verder...
We hebben afscheid genomen van Jos & Gemmie en vanavond (het is inmiddels 8.00 uur ’s ochtends in NL) op het vliegveld Gijs & Marle (broertje en zusje van Lotte), die vanuit Holland zijn ingevlogen, opgehaald. Het was nog even goed spannend, want door de aswolk van de vulkaan in Chili was onze vlucht naar Buenos Aires geannuleerd. Maar gelukkig konden we ’s avonds met een andere vlucht mee en kwamen we dankzij onze 6 uur speling slechts een half uur te laat.. Met Gijs & Marle gaan we weer terug naar de watervallen en daarna naar Salta. Daarna zullen we ook nog een aantal nieuwe plaatsen aandoen, maar dat houden we nog even geheim voor jullie... Maandag is het trouwens feest, dan wordt Lotte 23 jaar!

Wist-je-dat...?
• Gemmie bij de MacDonalds nog het allerlekkerste gegeten heeft?
• onze rugzakken samen zo’n 10 kilo zwaarder zijn geworden door al het eten en spullen die J&G en G&M voor ons mee hebben genomen?
• Marle niet kon poepen op de vliegtuig-wc omdat het gaatje zo klein was?
• wij niet weten welke gaatje ze precies bedoelt?
• we in de afgelopen 2 weken bijna 2.000 foto’s hebben gemaakt?
• we met veel pijn en moeite 125 foto’s voor jullie geselecteerd hebben?
• de link voor de foto’s dankzij Martijn a.k.a. Lange nu KLIKBAAR is?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/qZUiOY? (dus niet knippen, niet plakken, wel klikken)