Midden v/d wereld, hét paradijs & 1 jaar van huis!

Buenos días iedereen! Hét moment suprême is dan eindelijk aangebroken. Precies een jaar geleden stapten we als groentjes in het vliegtuig naar Zuid-Amerika en lieten we jullie met pijn in ons hart achter, samen met bamischijven en kroketten, De Graafschap, winterjas, ontbijtkoek en stamppot boerenkool. De tijd is echt voorbij gevlogen en we zijn inmiddels heel wat ervaringen, avonturen, foto’s en diarreeremmers verder. De herinneringen aan ons eigen, vertrouwde bed zijn compleet verwoest; het afgelopen jaar hebben we maar liefst in 96 verschillende ho(s)tels overnacht, 2 appartementen gehuurd, in een tent en in een hangmat geslapen en overnacht bij Mercedes & Marcello in Uruguay. Gij zult niet meer klagen over een treinritje van 2 uur. Wij hebben 79 ellenlange, hobbelige busritten overleefd waarvan 24 nachtbussen, daarnaast nog 6 vluchten, 2 meerdaagse bootreizen, talloze levensgevaarlijke taxiritten en een stuk of 10 veerpontjes. Ook hebben we ons 2 keer op een scooter gewaagd, 2 auto’s en een tango gehuurd, 3 keer gelift, 2 keer getreind, 4 keer gefietst, 3 keer paardgereden, in kano’s, motorbootjes en kajakken gedobberd en niet te vergeten… de benenwagen natuurlijk :-) Wat een bedrijvigheid he? Wij kijken in ieder geval terug op een prachtig jaar!!

Iets meer dan 3 maanden geleden hebben we in Argentinië afscheid van ze genomen en nu stonden Jos & Gemmie alwéér in Zuid-Amerika. Samen met hen hebben we de steden Quito en Cuenca bekeken en hebben we, als hoogtepunt, de Galápagos Eilanden bezocht. Natuurlijk hadden ze weer allemaal lekkere dingen meegenomen, zoals pindakaas, chocoladepasta, hagelsag en zelfs pepernoten en suikermuizen. Mmmmm! :-) Dankjewel lieve papa en mama!

Nog even voor de mensen die ons willen bellen:
Bel 0900-0584 (18 cpm) en wacht op de welkomst boodschap.
Bel het volledige nummer in Ecuador 00593 86849803
Sluit af met een hekje (#)

Oja, klik hier eerst nog ff voor een écht Ecuadoriaans liedje… van Runa Kuna! http://bit.ly/rNyzUf

Quito (11-11 t/m 13-11)
Tegen het einde van de middag stonden wij op het vliegveld van de hoofdstad ongeduldig te wachten op het moment dat er twee bekende koppen door de deuren zouden komen. ’s Middags hadden we een welkomstbord in elkaar geknutseld met de tekst ‘Welkom terug Gemmie & Jos !!!’ in allemaal felle kleuren, dus ze konden ons niet over het hoofd zien. Na 1,5 uur nagelbijten en popelen konden we ze dan eindelijk weer knuffelen. In het enthousiasme werd bij het instappen van de taxi het bord vergeten :-( J&G waren mede dankzij het tijdsverschil al bijna 24 uur op, dus na een, helaas wat smakeloos, diner gingen we op tijd naar bed.

De volgende dag zijn we naar de ‘Mercado Central’ gelopen. Dit is de plaatselijke markt waar, voor ons westerlingen, op onhygiënische wijze allerlei etenswaren worden verkocht. Zo worden de kippen letterlijk voor je neus geslacht. Alhoewel deze markt in vergelijking met die in bijvoorbeeld Bolivia en Peru nog vrij netjes was, was het toch leuk om dit ook eens aan J&G te laten zien. Verder hebben we veel door het historische centrum gestruind. Er valt genoeg cultuur op te snuiven in dit gedeelte van de stad, dat geheel terecht op de UNESCO Wereld Erfgoed lijst staat. Het weer was jammer genoeg niet zo denderend, waardoor het toch allemaal een wat grijze bedoeling werd. Door het slechte weer viel ook ons plan om met een kabelbaan naar een uitkijkpunt te gaan in het water. Onbedoeld kwamen we daardoor wel bij een pretpark terecht waar de kinderen (Sander, Lotte & Jos) nog even in de achtbaan hebben gespeeld, terwijl moeders toekeek. Het was een grauw, maar gezellig dagje.

Op onze laatste dag in Quito zijn we naar ‘het middelpunt der aarde’ gegaan. Ecuador is Spaans voor evenaar. Das geen toeval, want de in het jaar 1736 is hier namelijk voor het eerst de evenaar vastgesteld. We verwachtten er niet al te veel van, maar men had er een half pretpark omheen gebouwd en het was die dag gelukkig mooi weer. Er waren allerlei musea, een uitkijktoren, souvenirwinkeltjes en een boel gezellige terrasjes rondom een plein waarop verschillende traditionele dansen werden uitgevoerd op bijbehorende muziek. Uiteraard hebben we ook nog in allerlei gekke houdingen geposeerd op de gele lijn, die exact op de evenaar is geschilderd. ´s Avonds vlogen we naar Cuenca, mét het welkomstbord dat we hadden gemaakt, want dat vonden we aan de andere kant van het vliegveld, weggestopt achter een eetkraampje, terug.

Cuenca (14-11 t/m 16-11)
Deze koloniale stad in het zuiden van Ecuador staat bekend om haar kerken en kathedralen. Nou daar is geen woord van gelogen. Kerk na kerk en plein na plein kwamen we tegen tijdens onze onvoorbereide stadswandeling. De stad, met zo’n 400.000 inwoners, heeft een gezellige, gemoedelijke uitstraling. Dit konden we echter niet zeggen van het hotel dat we hadden geboekt. Onprofessioneel personeel, donkere kamers, koud water, vieze handdoeken en een karig ontbijt. Men bracht zelfs de 2 inie-minie broodjes en het kopje warme melk, dat we ter aanvulling hadden gevraagd, in rekening. Wat een waardeloze service. Goddank vonden we 3 blokken verderop een prima hotel, dat aansloot bij het mooie beeld dat we van Cuenca hadden. Vanaf een uitkijkpunt op een berg bekeken we de stad en zagen we hoe de lucht langzaam dichttrok. Via een speeltuin, waar de kinders weer even konden spelen, en langs de nodige religieuze gebouwen liepen we net voordat het ging regenen terug naar ons hotel.

Op de tweede dag in Cuenca hebben we een dagtrip gemaakt naar het Nationaal Park Cajas. Dit natuurreservaat ligt 30 km ten westen van Cuenca en bevat zo’n 500 meren. Eerst reden we naar het hoogste punt van het park. Vanaf 4.200 meter hadden we letterlijk een adembenemend uitzicht. Man wat een ijle lucht! Daarna nam de gids ons mee naar een iets lager gelegen gedeelte voor ‘bird-watching’. Als echte vogelaars speurden wij naar alles wat vloog en bewoog. Het park ligt op een hoogte waarvan we verwachtten dat er niet al te veel leven kon zijn, maar als je goed keek was dat toch het geval. De mooiste exemplaren vonden wij de ‘blue-bird’ en de diverse soorten kolibri’s.

Na een korte autorit begonnen we vervolgens aan een stevige hike door lagunerijk gebied. Naast opnieuw de nodige fauna, in de vorm van een aantal vogelsoorten en lama’s, konden we ook de flora bewonderen. In verschillende, felle kleuren groeien er kleine, maar prachtige bloemsoorten. We doorkruisten een waar sprookjesbos waarin alsmaar vervellende bomen van 400 tot 500 jaar oud groeien. Het pad vervolgde zich door de robuuste natuur over beekjes en langs rotsen. De laatste 30 minuten van de 2,5 uur durende wandeling bestonden uit een fikse klim. Ondanks dat Gemmie thuis nog een aantal keer achter elkaar de trap op en af was gelopen, viel het haar toch zwaar, dus zo af en toe werd er een pauzetje ingelast, waarvan ook de rest stiekem dankbaar gebruik maakte. De tour werd afgesloten met een traditionele maaltijd, bestaande uit verse forel met rijst. Dit smaakte prima!

Na een half dagje rustig aan doen in Cuenca pakten we de bus naar Guayaquil. Deze havenplaats is met 2 miljoen inwoners de grootste stad van Ecuador. Wij hebben er niet veel van gezien en zijn er enkel naartoe gegaan om de volgende ochtend vroeg het vliegtuig te kunnen pakken naar..... DE GALÁPAGOS!!!

De Galápagos eilanden (17-11 t/m 25-11)
En dan ben je ineens in hét paradijs, tussen planten- en diersoorten die alleen hier voorkomen. Zó ontzettend bijzonder. Woorden en foto’s schieten te kort om jullie een beeld te geven van hoe mooi het hier is. Maargoed, we gaan het toch proberen. We zijn op vijf van de dertien grotere eilanden geweest en van daaruit hebben we ook weer kleinere eilandjes bezocht.

Isla Baltra & Isla Santa Cruz (5 dagen)
We zijn aangekomen op het vliegveld op Isla Baltra. Dit eiland heeft naast de luchthaven weinig te bieden, dus we zijn direct naar het nabijgelegen en zeer toeristische Isla Santa Cruz gegaan. Dezelfde middag hebben we een tour gemaakt naar de centraal gelegen highlands. Hier leven in een reservaat enorme landschildpadden. Sommige van de 250 dieren die daar rondlopen zijn wel 150 jaar oud en wegen rond de 250 kg. Het was enorm indrukwekkend (dat woord zal nog wel vaker voorkomen in dit verslag) om rond te lopen tussen deze oerbeesten die op hun gemak gras aan het eten waren. Aanraken en voeren was jammer genoeg (maar logischerwijze) verboden. De hele Galápagos Archipel bestaat uit vulkanisch gesteente, dus tijdens de wandeling kwamen we ook nog tunnels tegen waar vroeger lava door heeft gestroomd en kregen we een lesje geologie. Toch apart hoe dit allemaal is ontstaan.

Op dit centraal gelegen eiland bevindt zich ook het Charles Darwin Research Station. Hier worden verschillende diersoorten, met name reuze landschildpadden en gele landleguanen, gefokt om weer te worden uitgezet op de eilanden waar ze oorspronkelijk voorkwamen voordat ze bijna werden uitgeroeid door de mens. Dit was niet het interessantste gedeelte van de tour, maar het maakt je wel bewust van de kwetsbaarheid van de inheemse diersoorten. Het station is, net als straatnamen en stranden, vernoemd naar Charles Darwin, omdat hij zijn wereldberoemde evolutietheorie heeft gebaseerd op zijn bevindingen op de Galápagos Eilanden.

Ook zijn we op eigen houtje naar de ‘schildpadbaai’ gelopen. Na een wandeltocht van zo’n drie kwartier door een cactusbos kwamen we aan in een baai met wit zandstrand. Op de lavarotsen om ons heen doken de felrode krabben weg zodra we te dicht in de buurt kwamen. De zwarte zeeleguanen bleven wel onverstoorbaar liggen en om ons heen vlogen pelikanen en andere, voor ons onbekende, zeevogels. Tussen de mangrove bomen, de enige soort die zich aan het zoute zeewater heeft aangepast, kwam een zeeleeuw op ons aflopen. Wederom allemaal prachtig om te zien en leuk om zelf te ondernemen, zonder gids.

Isla Floreana (1 dag)
Vanaf Santa Cruz hebben we het zuiderlijk gelegen eiland Floreana bezocht. Nog voordat we er waren konden we al genieten van de dolfijnen die bij de boot in de buurt zwommen. Bij aankomst op het eiland konden we direct op de pier honderden zwarte zeeleguanen spotten, waarbij de mannetjes groot waren en felgroene en -rode strepen hadden. Uiteraard waren er weer duizenden krabben en een enkele pelikaan. Een kleine zeeleeuwkolonie maakte het plaatje compleet. Wat mooi toch weer en de eigenlijke tour moest nog beginnen. Deze bestond uit een bezoek aan de highlands. Hier bezochten we opnieuw een ranch met reuze landschildpadden. Hier was de populatie zelfs geheel verdwenen, onder meer door toedoen van piraten en walvisvaarders die de schildpadden, die maanden zonder voedsel en water kunnen, in hondertallen mee aan boord namen om op te eten. Daarna maakten we een wandeling door een labyrint dat door het lavagesteente is gevormd en dat vroeger gebruikt werd door piraten als schuil- en rustplek. Om de tour nog mooier te maken gingen we ’s middags snorkelen in een baai waar naast prachtig gekleurde vissen ook een pinguins zwommen. Het was wederom ontzettend indrukwekkend.

Isla Isabela (2,5 dag)
Het is het grootste, maar zeker niet het drukste eiland. Er zijn minder toeristen en het gaat er allemaal relaxed aan toe. Bij aankomst hebben we een lagune bekeken waar flamingo’s samenkomen om te eten. Zo tegen de ondergaande zon was dit een schitterend plaatje. De volgende dag hebben we de vlak voor de kust gelegen eilandjes ‘Isolete Tintoreras’ bezocht. Hier lagen letterlijk duizenden, voornamelijk jonge, zeeleguanen te zonnen. Door hun schutkleur vielen ze niet op, op het zwarte lava-gesteente waar de eilandjes hoofdzakelijk uit bestaan. Als je goed keek zag je hoe ze boven op elkaar, opeengepakt op de rotsen zaten. Er lagen tientallen ‘white-tip’ haaien op de bodem van een soort rif, waardoor ook nog 6 roggen keurig in formatie kwamen zwemmen. We vielen van de ene verbazing in de andere. Op het lavazandstrand aan de andere kant van het eilandje stikte het opnieuw van de zeeleguanen. We hadden ze nu al een paar keer gezien hier en daar, maar het bleef indrukwekkend! Daarna nog even snorkelen in de oceaan, waar we met reuze schildpadden mee konden zwemmen (en Sander moest er natuurlijk aan eentje gaan hangen). Het was weer een topdag!

Op Isla Isabela ligt de grootste vulkaan van de eilandengroep, de ‘Siera Negra’. De nog steeds actieve vulkaan (laatste uitbarsting was in 2005) heeft niet de klassieke vulkaanvorm (hoog en spits). Hij is maar 1.000 m hoog en is heel breed; de krater heeft een doorsnede van 10 km. Met een busje werden we een eind de berg op gebracht en het resterende hoogteverschil van 300 m overbrugden we in een wandeling van zo’n 7 km. De gids had er stevig de pas in, dus dat was voor de Hollandse voetjes die de platheid van Nederland gewend zijn nog wel even aanpoten. Vanaf de rand van de krater zagen we hoe deze gevuld was met zwarte lavastenen, de overblijfselen van de diverse uitbarstingen. Niet de meest spectaculaire tour, maar toch leuk om wat meer over het ontstaan van de eilanden te leren. Bovendien gingen we ’s middags nog snorkelen. Gewapend met onze onderwatercamera en begeleid door een geweldige gids zwommen we tussen de zeeleeuwen, die nieuwsgierig op ons af kwamen en op het laatste moment opzij doken. Op de bodem lagen 4 reuze zeeschildpadden te slapen en er waren ook roggen, kogelvissen, chocolate-chip-star-fishes, zeesterren en allerlei tropische vissen te bewonderen. De foto’s van de analoge onderwatercamera zijn niet heel goed gelukt, maar er zitten een paar aardige tussen.

Op dit eiland zijn in de jaren ’40 en ‘50 ongeveer 300 Ecuadoriaanse gevangen te werk gesteld. In die tijd waren er amper voorzieningen en de gevangen werden beziggehouden door ze zelf een enorme gevangenis muur te laten bouwen. Door de barre leefomstandigheden wordt dit de ‘Muur van de Tranen’ genoemd. Doordat de gevangen elkaar en ook de politieagenten vermoordden werden ze verplaatst en is de muur nooit afgebouwd. De muur zelf is niet zo boeiend, het verhaal er achter wel.

Isla Plaza Sur (1 dag)
Je denkt dat je zo’n beetje alles wel gezien hebt en dan kom je op het eiland Plaza Sur. Het rotseiland is begroeid met een soort rood, groen vetkruid (sesuvium) en met dikke vijg-cactussen. Bij aankomst lagen er al tientallen zeeleeuwen op ons te wachten. Vooral de baby-zeeleeuwtjes (of puppy-zeeleeuwen zoals Lotte ze noemt) zagen er onmeunig schattig uit. Ahhhhh!! Op dit eilandje leeft ook de landleguaan. Deze mini-Godzillas zijn knalgeel (de mannetjes) en liggen verspreid over het eiland. Aan de andere kant van het eiland is een diepe klif waar allerlei vogelsoorten nestelen en de zeeleeuwen liggen te zonnen. Je moet het zelf gezien hebben om te begrijpen hoe mooi het totaalplaatje was.

Isla Santa Fé (1 dag)
Door drukte (stomme Amerikanen) waren alle voordelige boottours vol. Gelukkig had een maffe touroperator nog contacten met de eigenaar van een first class yacht. Voor ‘iets’ meer geld konden we hierop meevaren. De meerprijs zat hem met name in de service aan boord (lees: flink bunkeren tijdens het lunchbuffet). Het eiland heeft een mooie baai. Door middel van een ‘wet-landing’ (laatste paar meter vanaf het bootje naar de kant lopen) kwamen we op de witte stranden, waar zeeleeuwkolonies leven. Blijkbaar was februari een vruchtbare maand, want er waren nu veel ‘puppy’-zeeleeuwtjes. De één nog schattiger dan de ander. Ook waren er nog 7 Galápagos-buizerds te bewonderen. Toen we verder het eiland opliepen, zagen we weer een nieuw type leguaan, de Santa Fé landleguaan. Deze was iets minder geel en had een wat plattere kop, ook mooi. We speelden nog wat met de cactussen (kak-tussen, hihi) en luierden op het zeeleeuw-strandje. In de middag gingen we voor de verandering maar weer eens snorkelen, wat niet ongevaarlijk was vanwege het grote zeeleeuwmannetje dat zijn territorium verdedigde. Ongevaarlijk, maar wel ontzettend gaaf, waren de ‘white-tip’ haaien die er ook zwommen. Hoe cool is dat!

En nu verder...
We zijn nu weer terug op het vaste land in de stad Guayaquil. We hebben hier Jos & Gemmie uitgezwaaid en reizen door naar het kustplaatsje Canoa. Daar gaan we ons 1-jaar-op-reis-jubileum vieren. Waarschijnlijk met een borrel! ;)

Gastschrijvers Jos & Gemmie
We hebben nu voor de tweede keer 2 weken met Sander en Lotte opgetrokken door Zuid Amerika.
Afgelopen juni waren de watervallen van Iguazu in Argentinië en Brazilië al een geweldig hoogtepunt.
Maar het bezoek aan de Galápagos eilanden heeft alles, wat we tot nu toe bezocht hebben, overtroffen.
Het is niet voor te stellen dat je letterlijk kunt struikelen over o.a. leguanen en zeeleeuwen, omdat deze dieren dus absoluut geen angst voor de mensen hebben en niet heel snel aan de kant gaan. Ook tijdens het snorkelen dagen de zeeleeuwen je constant uit en zwemmen tussen de mensen door.
De foto’s en het verhaal van Sander en Lotte geven een goed beeld van wat we de afgelopen weken hebben mogen beleven. We vinden het ontzettend jammer dat het al weer voorbij is.
We wensen ook langs deze weg Sander en Lotte een prettige voortzetting van hun reis door Zuid-Amerika en we hopen op een behouden thuiskomst begin volgend jaar.

Wist-je-dat…
• we de 2e avond met Jos en Gemmie weer heerlijk bij de Mac hebben gegeten?
• je op de evenaar minder weegt dankzij centrifugerende krachten?
• de echte evenaar eigenlijk 240 m noordelijker ligt?
• de forel in de meren van het Nationale Park Cajas daar door mensen in is uitgezet?
• deze de oorspronkelijke vissen en zelfs slangen heeft uitgeroeid?
• Jos & Gemmie ons welkomstbord alsnog in het hotel in Cuenca hebben laten liggen?
• wij al langer een relatie hebben in het buitenland dan in Nederland?
• Jos voor het eerst van zijn leven teenslippers heeft gedragen?
• we de Endeavour (schip) van National Geographic hebben zien liggen bij de Galápagos Eilanden?
• we elke keer weer van plan zijn om het reisverslag wat korter te maken?
• dit ons elke keer weer niet lukt?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/uDdxB1 ?